ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2024

Ανθολογία «Θρύλοι του Σύμπαντος XIΙ»: Η μεγάλη ετήσια Ελληνική ανθολογία λογοτεχνίας του φανταστικού

 

Καλησπέρα, θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές για την πρόσκληση, είναι χαρά μου να συμμετέχω στις Όψεις του Φανταστικού!

Στους «Θρύλους του Σύμπαντος XΙΙ» συμμετέχω με το διήγημα «Αυτό ήταν», μια ιστορία η οποία συνδυάζει το φανταστικό με το ρεαλιστικό στοιχείο και έχει ως κεντρικό θέμα την πλοήγηση στο συναισθηματικό τοπίο της ζωής μετά την εργασία. Περιγράφει με σουρεαλιστικό τρόπο την κρίση ταυτότητας καθώς και την αυτοσυνειδησία για τη φθορά του σώματος - μια αίσθηση σχεδόν αορατότητας, που ακολουθεί κάθε μορφή απώλειας.

Ο κόσμος δεν είναι ευγενικός με την απώλεια. Οι άνθρωποι εξαφανίζονται. Οι σχέσεις μας αλλάζουν. Μαθαίνουμε να κρατάμε τη θλίψη μας για τον εαυτό μας. Μπορεί να νιώσουμε αόρατοι. Ως αόρατοι, ίσως θα μπορούσαμε να περάσουμε απαρατήρητοι και να ξεφύγουμε από μέρος του πόνου της ζωής. Η θλίψη είναι μια αόρατη πληγή. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις το ίδιο άτομο αλλά σχεδόν δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου γιατί νιώθεις τόσο διαφορετικός μέσα σου.

Για ανθρώπους σαν τον Τζιμ, μάνατζερ στο τμήμα μηχανολογικών έργων μιας μεγάλης εταιρείας,  η δημόσια αναγνώριση ήταν η πιο ουσιαστική διάσταση της ζωής του. Οι άγκυρες της ζωής του ήταν η ταύτισή του με έναν θεσμό μεγάλης δύναμης, η επιρροή σε άτομα και η συνεχής επιβεβαίωση της σημασίας του ρόλου του ως ηγέτης. Μετά από την απώλεια της δουλειάς του, όλες αυτές οι άγκυρες άρχισαν να εξαφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Το αποσταθεροποιητικό αποτέλεσμα επιδεινώθηκε από τη συνειδητοποίηση όσων χάθηκαν ή θυσιάστηκαν στην πορεία προς την κορυφή: μια ικανοποιητική προσωπική ζωή ή καλές οικογενειακές σχέσεις.

Η ηγεσία περιλαμβάνει τη λήψη δύσκολων αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή και την ευτυχία των άλλων. Είναι αναπόφευκτο ότι τα στελέχη που έχουν θέσει την εργασία στο επίκεντρο ολόκληρης της ενήλικης ζωής τους μπορεί να αισθανθούν ότι το να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους μπορεί να είναι απίστευτα τρομακτικό όταν αλλάξει η δυναμική της εξουσίας, ειδικά αν δεν υπήρξε προετοιμασία για την αλλαγή.

Μια κρίση ταυτότητας μπορεί να μας κάνει να παλέψουμε με ερωτήματα σχετικά με την αυτοεκτίμηση και τον σκοπό μας και να νιώσουμε μια αίσθηση αποσύνδεσης. Η πλοήγηση σε αυτή τη μετάβαση ζωής μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να βρούμε τρόπους να διαχειριστούμε αυτού του είδους την αορατότητα, προσδίνοντας ένα διαφορετικό νόημα στη ζωή μας.

 

Βασιλική Δραγούνη