ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

 

Α priori σκηνοθετημένες φαντασίες,

σωματίδια σκόνης στην ακτή.

Είσαι ακόμα βυθισμένος

στο Βόρειο Σέλας,

ένας άγγελος, ένα φάντασμα,

το ανούσιο ενός φράκταλ,

η αργή θλίψη του νερού

που επιθυμεί να γεννηθεί

αλλά η γη αργεί

και ο αέρας δεν θυμάται.

Παραμένοντας στα λόγια,

εκείνες τις φυλακές της άρθρωσης,

κάθε λύπη θλίψη έχει ένα όνομα - όποιο κι αν είναι,

όποιο όνομα και να της δώσεις,

όποιο όνομα κι αν θέλεις

για ό,τι χάνεις και για ό,τι δεν μπορείς να έχεις.

Το σπίτι της μνήμης είναι κάπου μπροστά

με όλα τα φώτα αναμμένα,

αλλά έχεις αργήσει.

 

Βασιλική Δραγούνη

Photo: Gary McCall