Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΡΥΟΥ

 

Η μέρα είναι φτιαγμένη από φως.

Η νύχτα είναι η σκιά στην οποία μεταλλάσσεται.

Και τα δύο είναι η ίδια εναλλακτική ενέργεια,

συνυφασμένη και ξεχωριστή.

 

Ένα δόλιο όνειρο υπόσχεται παρηγοριά

κι εξαφανίζεται στο απαλό φίλτρο της μυστικότητας.

Η μουσική ακολουθεί όπως οι παλιές ηχώ,

οι φωνές, οι χαμένες λυπημένες κραυγές και οι επαναλήψεις.

 

Μπλε πάγος - λευκός πάγος - μαύρος πάγος,

η ουλή της εμπειρίας

έχει χάσει προ πολλού το νόημά της,

έγινε το συνεχές μπλε

μέσω του οποίου υπαινίσσεται ένα άλλο χρώμα.

 

Ο πόνος του κρύου περιμένει

για να τερματίσει αυτή τη ματαιότητα,

συστρέφεται για να υποδηλώσει την αγωνία του εαυτού,

δανείζεται φως για να επισκευάσει το φως.

 

Η μουσική εκτείνεται πέρα ​​από τη σιωπή.

Ο χρόνος ετοιμάζεται να αποχωρίσει.

Χειροκροτήματα.

 

Βασιλική Δραγούνη