ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ

 

Το παρελθόν εξαφανίστηκε

σε ένα μονοπάτι στρωμένο με παραπλάνηση.

Η θολούρα της πανσελήνου άφησε το νεκρό της σκαρίφημα

στα αιμοπετάλια του ηλιοβασιλέματος.

Το παρελθόν αναζητά παρηγοριά

σε τετραγωνισμένες παραμέτρους:

γωνίες σταθερές, εύκολα κατανοητές,

διαπραγματεύεται τη μεταμόρφωσή του σε ένα νέο σχήμα 

- ένα οβάλ είναι στην κορυφή της λίστας -

συγχωνεύει διαγωνίους,

παραμορφώνει τρίγωνα και κύκλους,

καταλήγει σε μια νέα έλλειψη...

 

Η πρωινή ομίχλη στηρίζεται σε μια γωνιακή πινακίδα.

Ένα πιάνο χτυπάει σ’ ένα σκονισμένο σαλόνι,

το πεντάλ του ελευθερώνει τις κατάλληλες συγχορδίες

για μεγάλες στιγμές.

Το φως της διάβασης αλλάζει

και οι πινακίδες του δρόμου κοκκινίζουν,

με διαβεβαιώνουν ότι είναι πολύ αργά

για να επανεξετάσω το σχήμα της απόστασης.

Κάνω πρόποση στους αστρικούς χάρτες 

με μισοάδειο φλιτζάνι καφέ

και το πρόσωπό μου ακτινοβολεί ξανά

πίσω από μία μερική έκλειψη.

 

Βασιλική Δραγούνη