ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ

Τα καταφέραμε λοιπόν και πάλι

να κρύψουμε καλά τους εαυτούς μας

σε αυτή την τελευταία μεταμφίεση.

Μάτια προειδοποιητικά μας παρακολουθούν

στον ατέρμονο, μεθυστικό χορό μας

-σκιές κρυμμένες, χωρίς μάσκες, μας κοιτάζουν

σαν να μην είναι επινοήματα της φαντασίας μας

σαν να μην φτιάχτηκαν από τις αυταπάτες μας.

Αόρατοι επισκέπτες

έρχονται και φεύγουν κατά βούληση.

Τώρα επιστρέφουν

σε μια ύστατη προσπάθεια να μαντέψουν

τον σύντομο επίλογο ενός μυστηρίου

πέρα από τον ενατενισμό

του μεταμεσονύκτιου ξεφαντώματος.

Κατά τα άλλα, εξακολουθούμε να αρνούμαστε

να επιστρέψουμε στους παλιούς μας εαυτούς

-πολύ φοβισμένοι, πολύ αλλαγμένοι

από τις αλλεπάλληλες μεταμφιέσεις και μεταμορφώσεις.

Ποθούμε τον ρομαντισμό, μα αγαπάμε την προσποίηση

-τον μεθυσμένο τρόπο που τολμάμε

να περιπαίζουμε κανόνες λογικής

που η καρδιά δεν έχει υπακούσει.

Βασιλική Δραγούνη

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ

Ο κλόουν φτάνει

με τη μαύρη μάσκα

και τις μαριονέτες του

για να διασκεδάσει

το φιλοθέαμον κοινό

με το δεικτικό του χιούμορ.

Καρικατούρα τραγική

σε τσίρκο ανισόρροπο

χορεύει, κάνει μαγικά,

κυλιέται στο έδαφος

αναγκάζοντας τους προβολείς

να τον ακολουθήσουν.

Ως γνήσιος μετρ του φάλτσου

προσφέρει το αυτόγραφό του

-μαζί με ένα μόνιμα

ζωγραφισμένο χαμόγελο-

στον πρώτο θεατή

που θα τον βρει αστείο.

Το ακροατήριο δεν μπορεί να γελάσει

ή να χειροκροτήσει.

Βασιλική Δραγούνη

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Κάθε αχαρτογράφητη διαδρομή

αλυσιδωτών παρεκτροπών

και ψευδαισθήσεων

υπόσχεται εξιλέωση στο τέρμα της

μέσα από φυγόκεντρες εξόδους.

Κάθε βαθιά ερημιά

μετριέται διαφορετικά

στον οδικό χάρτη

της Χώρας των Θαυμάτων.

Κάθε ανομολόγητη θλίψη

βότσαλο για το δρόμο του γυρισμού

όταν οι απρόσμενοι άνεμοι

σβήνουν τα χνάρια των βημάτων.

Και κάθε αναλώσιμο όνειρο

-αντίδοτο του φόβου-

κρατά στο χέρι του μικρούς

συμβολικούς θανάτους.

Ότι τιμούμε και προδίδουμε

στο τέρμα της διαδρομής

χαμογελά αυτάρεσκα

μέσα στην πρόσκαιρη,

φασματική του υπόσταση.

Βασιλική Δραγούνη

ΜΑΤΑΙΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Μήπως είσαι εσύ

που τριγυρνάς στο άδειο σπίτι

σαν μια αόρατη σκιά;

Σε ακούω να ψιθυρίζεις

σε οποιοδήποτε δωμάτιο

δεν είμαι μέσα. Σε ακούω

να τραβάς μια καρέκλα

να πετάς ένα παπούτσι.

να ανοιγοκλείνεις ατελείωτα ντουλάπια

και να χτυπάς τα δάχτυλά σου στον αέρα.

Αν έκανα αισθητή την παρουσία μου

τα σιωπηλά σου μάτια

θα με κοιτούσαν εξονυχιστικά

μέσα από όλα αυτά τα τείχη

κι εγώ θα ένιωθα αυτό το βλέμμα

να τρομάζει τη ματιά μου.

Μείνε στο δωμάτιό σου.

Θα περιπλανιόμαστε σ' αυτό το σπίτι αιώνια

αναζητώντας διαφορετικά πράγματα.

Ας μην βρούμε ποτέ ο ένας τον άλλον

σ' αυτή τη μάταιη περιπλάνηση.

Η εμπιστοσύνη είναι το παιχνίδι

που δεν μπορείς να επισκευάσεις.

Ο κανόνας που ποτέ δεν θα μάθω.

Το σπίτι είναι μια λέξη

που μοιραζόμαστε εκ γενετής.

Οτιδήποτε κι αν ψάχνεις

ας μην είμαι εγώ.

Βασιλική Δραγούνη

ΓΥΑΛΙΝΑ ΓΟΒΑΚΙΑ

Υπάρχουν πολλές σαν και σένα

γυναίκες χωρίς περιορισμούς

γυναίκες αποξενωμένες

από τις παλιές έννοιες της ιδιοκτησίας.

Κινείσαι στο δικό σου ρυθμό

σε δίνες μουντών εκστάσεων

παραδίδοντας τον εαυτό σου σε χορό

χωρίς μετρική κατεύθυνση.

Χρώματα στροβιλίζονται γύρω σου

ζωντανεύουν με τη δύναμή σου

καθώς αλλάζεις μορφές και περιγράμματα

πάνω στα γυάλινα γοβάκια σου.

Ζηλόφθονα ο συνωμότης καιρός

ενεδρεύει στη σιωπή του καθρέφτη

στα απατηλά του βάθη να σε παγιδεύσει

μα εσύ είσαι πέρα από καθρέφτες.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ

Σήμερα θα φορέσω το κόκκινο φόρεμα, το κεντημένο

με αραχνοΰφαντες ψευδαισθήσεις.

Αιμάτινοι επίδεσμοι

στο μέρος που έχει τα μανίκια,

γύρω απ' τα χέρια, που διαμόρφωσαν

το σχήμα της ζωής μου.

Τα μικροσκοπικά κουμπιά του δίνουν μάχη

να κρατηθούν στις κουμπότρυπες.

Στο μέρος της καρδιάς, ένας λεκές ανεξίτηλος

-ελάχιστο κομμάτι του τίποτα

που στιγματίζει τη μνήμη.

Τελικά, δεν μου αρέσει αυτό το φόρεμα.

Βασιλική Δραγούνη

ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ

Δεν γράφω για κανέναν.

Ο ρυθμός και το μέτρο μου

οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές μου

ο ελεύθερος στίχος και οι ομοιοκαταληξίες μου

τα ποιήματά μου 
δεν είναι για κανέναν.

Δεν γράφω για κανέναν.

Το λεκτικά ζωγραφισμένο φόντο μου

με λυρική φωτεινότητα

με ισορροπημένο βάθος τόνου

και με τα πλούσια χρώματα της εμπειρίας

δεν είναι στην οθόνη κανενός.

Δεν γράφω για κανέναν.

Τα ποιητικά μου γκράφιτι δεν είναι προς πώληση

οι μουσικές μου επιλογές είναι ιδιωτικές

οι χορευτικές κινήσεις μου έχουν πνευματικά δικαιώματα

και δεν πρόκειται 
με κανέναν να τα μοιραστώ.

Δεν γράφω για κανέναν.

Κρατώ όμως το δικαίωμα

να έχω αντιφάσεις…

Γράφω για το κοριτσάκι στην παιδική τσουλήθρα

που φοράει το τζιν σορτσάκι με τις τιράντες

γιατί είναι το 1990 κι έτσι ήταν τα παιδιά τότε.

Γράφω γιατί είχε ένα όνειρο

να είναι φοβερή και τρομερή

και θα ήθελα να στηρίξω το όνειρό της.

Γράφω για την έφηβη

που κάνει σκέιτμπορντ τα μεσάνυχτα στην πόλη

γιατί είναι το 2000 και δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει.

Γράφω γιατί έκανε μια έκκληση

δύο φορές, σ’ εμένα

και θα ήθελα να την σώσω, αν μπορώ.

Γράφω για την απόφοιτη του πανεπιστημίου

που κάθεται υπερήφανη μέσα στο πλήθος

γιατί είναι το 2010 και έχει τη ζωή μπροστά της.

Γράφω γιατί έχασε ένα στοίχημα

και χρειάστηκε μια διέξοδο από τους συμβιβασμούς

γι αυτό κι εγώ συμφώνησα να είμαι η φωνή της.

Δεν γράφω για κανέναν.

Γράφω για μένα.

Βασιλική Δραγούνη