ΑΫΠΝΙΑ

Η δίνη του νυχτερινού ανεμιστήρα

παίζει μουσική για φαντάσματα

κι οι μνήμες περιπλανώνται, όπως εγώ

πάνω σε σημειώσεις.

Αποφεύγω το φεγγάρι

αγνοώ τα αστέρια

καθώς γυρεύω καταφύγιο

στην πιο σκοτεινή γωνία της καρδιάς μου.

Πώς να αναγνωρίσω το φως

όταν τα μάτια δεν μπορούν να ανοίξουν;

νιώθω μια ζεστασιά στο πρόσωπό μου...

δεν μπορώ να πω... ίσως κάνω λάθος

αν ανοίξω τα μάτια στο σκοτάδι

για να αφουγκραστώ τα άχραντα και τα βαθιά κρυμμένα

δίχως κάτι να καθησυχάσει

τις βεβαιότητες μου.

Βασιλική Δραγούνη