ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑΣ

Εκεί, στις παρυφές του εφήμερου,

όπου τα δέντρα αφουγκράζονται τραγούδια των σκιών

στέκει στην ερημιά κρατώντας την ανάσα του

ένα αιωνόβιο δέντρο.

Κάθε μέρα περνάει τον καιρό του

με ιστορίες σε αλεπούδες και κοράκια

και τις νύχτες ξαγρυπνά σκαρφαλωμένη πάνω του

μία τυφλή, βασανισμένη κουκουβάγια.

"Τι κάνεις εδώ, μόνο στην κοιλάδα;"

ρωτώ το γέρικο δέντρο.

"Κρατώ μια κουκουβάγια ευτυχισμένη"

μου απαντά.

Και η αρχαία κουκουβάγια, στο σκότος μαθημένη,

έκρωξε με χαμόγελο επιείκειας

μια κρύα νύχτα του Γενάρη,

φωτισμένη μόνο από αστέρια.

Βασιλική Δραγούνη