Στα χρόνια του Lockdown – Μια ανθολογία φαντασίας και τρόμου

ΜΕ ΤΗ Βασιλική Δραγούνη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

 

Αγαπητή κυρία Βασιλική Δραγούνη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές η ανθολογία με τίτλο «Lockdown, ανθολογία με ιστορίες τρόμου και φαντασίας». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει η ανθολογία; Για ποιο λόγο κάποιος να την επιλέξει για να τη διαβάσει;    

Καλημέρα σας. Σε μια εποχή που τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει τόσες πολλές απώλειες στον πραγματικό κόσμο, όλες οι ιστορίες της Ανθολογίας αναπόφευκτα σχηματίζουν θραύσματα μιας επιδημικής αποκάλυψης και προσφέρουν εμπειρίες με τις οποίες πολλοί από εμάς μπορούμε να σχετιστούμε σε κάποιο επίπεδο. Είναι οι ιστορίες απομονωμένων πολιτών καθώς αντιμετωπίζουν τους πιο σκοτεινούς φόβους τους, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν από ένα ολοένα και πιο θανατηφόρο ξέσπασμα.

Πιστεύω ότι κάποιος θα πρέπει να την επιλέξει για να τη διαβάσει γιατί το σασπένς, το νουάρ και ο τρόμος είναι εξαιρετικά ανακουφιστικά σε τέτοιες εποχές. Παρέχουν ένα είδος συναισθηματικής διατροφής λόγω του ίδιου του σκότους τους. Το διαμορφωμένο και φανταστικό σκοτάδι στη μυθοπλασία, σε μια συνεκτική αφήγηση και σε μια αναγνωρίσιμη μορφή, παρέχει στον αναγνώστη την απαραίτητη κάθαρση.

Επιλέξετε κάποιο χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κείμενό σας, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο που περιγράφετε.

«Το σπίτι ήταν δικό της τώρα. Σταδιακά το έκανε δικό της. Λίγοι ήταν εκείνοι που παρατήρησαν τη νέα ελαφρότητα της ατμόσφαιρας καθώς, στην ηλικία των πενήντα, δεν είχε φίλους. Ήταν πάντως μια ανακούφιση να είναι μόνη της στο σπίτι επιτέλους, χωρίς να χρειάζεται να προσποιείται θλίψη ή βεβιασμένα χαμόγελα. Χαμογελούσε, τραγουδούσε, γελούσε δυνατά καθώς έβαφε, καθάριζε και κρεμούσε καινούργιες κουρτίνες. Μερικές μέρες χρειαζόταν όλη της την αυτοπειθαρχία για να μην φωνάξει από χαρά. Αλλά, σκεφτόταν, έπρεπε να προσέχει. Δεν έπρεπε κανείς να καταλάβει.»

Από το διήγημα «Ο βωμός»

 

Πως βιώσατε εσείς το lockdown; Θα το χαρακτηρίζατε κάτι τρομακτικό και ψυχοφθόρο;

Συνειδητοποίησα ότι ήμουν σαν εκείνους τους ανθρώπους στις αποκαλυπτικές ταινίες που βρίσκονται απροετοίμαστοι μπροστά στο χάος. Αν και είμαι λάτρης του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας, της μοναδικής λογοτεχνίας που μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος, εντούτοις ήμουν τόσο απασχολημένη με την καθημερινότητα, ώστε δεν τολμούσα ούτε καν να φανταστώ αυτό που θα συνέβαινε. Αυτό που έφερε στην επιφάνεια την εύθραυστη σωματική και ψυχολογική διάσταση του ανθρώπου και υπενθύμισε λίγο πολύ σε όλους μας ότι κανείς δεν είναι άτρωτος.  Η ζωή μου όπως την ήξερα άλλαξε και οι ανησυχίες μου δεν αφορούσαν πια καθημερινά πράγματα. Παρά το γεγονός όμως ότι οι προτεραιότητές μου επαναπροσδιορίστηκαν, εκ των υστέρων μπορώ να πω πως το lockdown μου προσέφερε την δυνατότητα για αναστοχασμό και δημιουργικό χρόνο. 

 

Έχετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια εμπειρία σας από το lockdown που θα τη χαρακτηρίζατε το λιγότερο μυστηριώδης;

Η εμπειρία που μπορώ να χαρακτηρίσω ως μυστηριώδη είναι η αντίληψή μου για το πέρασμα του χρόνου, η οποία κατέρρευσε στο lockdown, προκαλώντας μια αίσθηση χρονικής στρέβλωσης σχεδόν σαν jet lag. Είναι ενδιαφέρον το ότι, κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν, η εμπειρία του περάσματος του χρόνου είναι συχνά ασυνεπής με το πόσο γρήγορα ή αργά φαινόταν να κυλά ο χρόνος την συγκεκριμένη στιγμή. Κατά τη διάρκεια του lockdown, η έλλειψη χαρακτηριστικών αναμνήσεων από τις καθημερινές και εβδομαδιαίες δραστηριότητες που έδιναν δομή στην αίσθησή μου για το χρόνο έπαψαν να υπάρχουν, κάνοντάς τον να φαίνεται ότι περνά απελπιστικά αργά. Το να μην μπορεί κανείς να σχεδιάσει τις συνήθεις του δραστηριότητες μοιάζει λίγο με το να περπατά στο σκοτάδι με έναν φακό να δείχνει τα πόδια του – μπορεί να εστιάσει μόνο στο άμεσο παρόν, χωρίς να έχει αίσθηση του πού βρίσκεται ή του πού πηγαίνει.

 

Στις δύσκολες στιγμές του lockdown η λογοτεχνία σας πρόσφερε μια εστία ελπίδας;

Αν και είναι μια περίοδος μεγάλης αβεβαιότητας, το lockdown μπορεί να είναι επίσης μια μοναδική κατάσταση, ένα διάλειμμα από τη βιασύνη της καθημερινής ζωής που πιθανότατα δεν θα ξανάρθει ποτέ. Γνωρίζοντας αυτό, προσπάθησα να χρησιμοποιήσω τον χρόνο μου όσο πιο παραγωγικά γίνεται. Ακόμα και όταν ο κόσμος έξω είναι ένα χάος, η συγγραφή παραμένει μια πράξη ικανοποιητική και επανορθωτική. Η φαντασία παραμένει ένα ιδιωτικό μέρος όπου μπορείς να φτιάξεις κάτι από το τίποτα. Σου δίνει την ικανοποίηση, καθώς παίζεις με τις λέξεις, να ανακαλύπτεις μικροσκοπικές εμπνεύσεις και να διασκεδάζεις σε καθημερινή βάση. Ακόμη και μια πανδημία δεν μπορεί να σου το στερήσει αυτό. Το γράψιμο είναι ένας τρόπος να ασχοληθείς με τον κόσμο με τους δικούς σου όρους και να ξεφύγεις, όσο προσωρινό κι αν είναι αυτό, από τον θόρυβο του κόσμου.

 

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το κείμενο  σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου. Θα ήθελα να προσθέσω πως υπάρχουν κάποιοι που βρίσκουν την απομόνωση βαριά και πολύ συναισθηματική, ειδικά αν έχουν χάσει κάποιον δικό τους άνθρωπο από τον ιό. Θα μπορούσε να είναι ακόμη νωρίς για την πλήρη επεξεργασία της εμπειρίας, αλλά δεν παύει να είναι μια αντανάκλαση του τι έπρεπε να περάσει ο κόσμος. Μια ζοφερή, συχνά ενοχλητική αντανάκλαση, που θα πρέπει να προσεγγιστεί με προσοχή.

Κάθε τμήμα του lockdown είναι από μόνο του ένα καλό κομμάτι τρόμου και, στο σύνολό του, μπορεί κάποιες φορές  να οδηγήσει σε μια τρελή καταθλιπτική βόλτα.. Είναι τα μικρά πράγματα, ωστόσο,  που κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Οπότε κοιτάξτε γύρω σας και βρείτε αυτό που θα χαλαρώσει το συντριπτικό σκοτάδι, φίλοι μου, και φροντίστε καλά τον εαυτό σας.

Βασιλική Δραγούνη

Η Συνέντευξη στις Συμπαντικές Διαδρομές:

http://universe-pathways.blogspot.com/2022/03/lockdown.html