ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΟΙΚΕΙΟ

 

Τα φτερά είναι βαριά, το σώμα αδύναμο,

η λυγισμένη πόζα άκαμπτη.

Ο τοίχος του φωτός εκτείνεται,

μία σκυφτή φιγούρα κλίνει

ενάντια στο ανοίκειο.

Τα φτερά τεμαχίζονται σημαδεμένα,

προσκολλημένα ακόμα

στον τεντωμένο ώμο,

το βάρος γίνεται δυσβάσταχτο.

Μα εκείνο που προβληματίζει το μυαλό

είναι η έλλειψη της μνήμης,

το βάρος της ερώτησης

"τι υπάρχει εδώ για να αγαπάς και να πιστεύεις;

το φως απέτυχε",

ενώ τα αιμάτινα φτερά εξακολουθούν

ακόμα να χτυπούν.

 

Βασιλική Δραγούνη