Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΤΟΝ ΜΑΪΟ
Ένα τρομακτικό όνειρο χθες βράδυ, λες.
Ονειρεύτηκες τον ποταμό Στύγα
που πλημμύριζε το δρόμο
τραβώντας σταθερά τη γη από κάθε
πλευρά,
ορμώντας κάτω από τα τοξικά απόβλητα
των πόλεων.
Ήταν ένα όνειρο - τίποτα παραπάνω.
Καμία πόλη και καμία εξέλιξη.
Σε βαρετά απρόσμενα χρόνια
αυτή είναι η περιπέτεια, η αναζήτηση,
ο φόβος να δεχτείς το τέλος.
Βασιλική Δραγούνη
ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΙΣ ΚΙ ΑΠΟΣΤΡΟΦΟΙ
Ζωή μέσα σε παρένθεση -
φαίνεται μια ήπια και θαμπή ασθένεια.
Εν τω μεταξύ,
οι φωτεινές απόστροφοι
επιπλέουν από πάνω!
Κάπως αδέσμευτες απ’ το σκληρό,
ξηρό έδαφος.
Δεν πέφτουν στη γραμμή
όπως όλα τα άλλα γράμματα.
Τι είναι αυτό που τις κρατά ψηλά;
Είναι, κατά κάποιο τρόπο,
μια σύνδεση πραγμάτων μεταξύ τους
εκτός των μορφημάτων
και των μορφολογικών ορίων
της συμμόρφωσης.
Βασιλική Δραγούνη
Photography by Charlie Davoli
Η ΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
Σε κάθε προτροπή, παρατηρούμενη
εικόνα, φράση
οι παραβολές δελεάζουν
η σοφία θέτει έντυπα ερωτήματα
το έλλειμμα σε νόημα προτάσσεται
κι η ανάγκη επιβάλλεται σε περιττό
υστερόγραφο.
Χασμουριούνται τα φωνήεντα
ενώ τα σύμφωνα επιδοκιμάζουν ή
δαγκώνουν.
Γράφοντας στον τοίχο, το θέμα άλλαξε.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΡΟ
Διάσπαρτα κομμάτια γεγονότων και
υποθέσεων
και δρόμοι με στροφές φουρκέτες
οδηγούν απρογραμμάτιστη πορεία
σε άγνωστα μονοπάτια.
Ύψος και πτώση έχουν γίνει
συνήθεις πειρασμοί.
Το έδαφος μαθαίνει να υπακούει.
Είναι το κοινό μέτρο.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Γιώργος
Πολ. Ιωαννίδης, Η Κωμωδία του Θανάτου, 1998
Η ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
Σχολαστικές προσεκτικές συλλαβικές
συνθέσεις
και ψέματα δύο συγκεκριμένων ποικιλιών
-
το μισό αθώο ψέμα των αδαών
και το ψέμα που ειπώθηκε
αν και ο ψεύτης ξέρει.
Κατάσκοποι και ψεύτες και πλανόδιοι
οργανοπαίκτες
όποια κι αν είναι η αυστηρή αλήθεια
που πιστεύατε
οι πράξεις σας χτυπούν την
ομοιοκαταληξία της τύχης
και παρακολουθούν θανάτους αδρανείς -
ένας Πιλάτος ξεπλυμένος και κανένα
λάθος.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Moving away from yourself by Μazher
Νizar
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
Το θηρίο βρίσκεται
σε κίνδυνο από τους ανθρώπους.
Τώρα κρύβεται σε μπαρ,
σε υπόγειους διαδρόμους.
Ακούει για αποκλίνουσες φυλές
αντικρουόμενα σύμβολα
αντιμαχόμενα έθνη
βιασύνη στα σύνορα.
Ο βρυχηθμός του
προσκλητήριο των καιρών
ζητά θεϊκή αφύπνιση
στον κόσμο των θνητών.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: In the Tower of Sleep by André
Masson, 1938
Η ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΟΥ
Πάνω απ’ τα πρόσωπα ο χρόνος
χορεύει στον σουρεαλιστικό πίνακα
της αναμμένης κοσμικής φωτιάς.
Χρήματα, εξουσία και πολιτική ο ύμνος
του.
Η καταδικασμένη νεολαία,
αυτή η ορατότητα του καθαρού,
αναβοσβήνει
στην οθόνη του παραθύρου
κάποιας άλλης πραγματικότητας -
δύο λεπτά διαφημιστικό διάλειμμα
ανάμεσα
στις εκπομπές του σκότους.
Βασιλική Δραγούνη
Ο ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ
Γράψε απλά για κανίβαλους
και κυνηγούς κεφαλών και τσίρκα με
κλόουν
και για το κόκκινο το φτυάρι που
ακουμπάει στον αχυρώνα.
Γράψε, παρόλο που το στυλό σου τρέχει
και στεγνώνει
και φτύνει αδρές σταγόνες από μπλε
και μωβ μελάνι.
Γράψε για τον απέραντο απόηχο του
Αρμαγεδδώνα
για μια ετοιμοθάνατη αναπνοή στο πεδίο
της μάχης
για τα γενναία παιδιά που δεν
γεννήθηκαν ποτέ
για πιθανότητες που άδραξες και έχασες
για τύψεις πεταμένες σαν φθαρμένα
καπέλα.
Νιώσε τις ακατέργαστες τις λέξεις να
σέρνονται στο δέρμα
να ουρλιάζουν πάνω στο λαιμό
και να κατρακυλούν πηχτές σαν αίμα.
Βασιλική Δραγούνη
ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ
Αναστροφή στη γραμμή του ορίζοντα.
Ίσως ολόκληρος ο βραδινός ουρανός
πυροδοτεί κάθε είδους αποτυχημένη σύναψη -
μία χρονική και χωρική α-συνέχεια
που μας αφήνει στο απόλυτο σκοτάδι.
Μπροσούρες και συλλογικά βιβλία ωρών
μεταχειρισμένα εισιτήρια, στοίβες
βιβλίων, θέατρα
χους εισίν και εις χουν απελεύσουν.
Το παιχνίδι τώρα τέλειωσε
κι όλοι έχασαν τα πάντα.
Βασιλική Δραγούνη
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Στην αρχή ο αριθμός που κάλεσε ήταν
λάθος.
Σχημάτισε ένα τέσσερα
εκεί όπου θα έπρεπε να υπήρχε ένα
επτά.
Όταν πληκτρολόγησε σωστά,
μία αυτοματοποιημένη φωνή τον
πληροφόρησε:
"Όλες οι γραμμές είναι κατειλημμένες,
παρακαλώ περιμένετε".
Στην πρώτη κλήση ήταν ο Γκίνσμπεργκ
και τον έκλεισε.
Στη δεύτερη ήταν ο Μπουκόφσκι και τον
κράτησε.
Του διάβασε τρία ποιήματα.
Όταν τέλειωσε, ο τόνος του καντράν
ήταν επίπεδος.
Ήταν 2:20 π.μ.
και ήταν ολομόναχος
σε εκείνο το σκοτάδι.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Important phonecall by Maarten Léon
My Artifact Spirit celebrated its fifth birthday and
all I really want to say is thank you
I can’t believe how quickly the time has gone!
I remember the day when I launched this blog. It was
on May 16th, 2017 and I didn’t have any purpose or strategy prepped before
launching. I know that having a clear strategy in mind before you launch
a project is a must, but this one was a little different…
It’s been such a crazy and happy adventure – making
the decision to focus on something that I really love and trying my best to
produce interesting and creative content. It’s forced me to keep experimenting about everything that goes along with topics that are often hushed
because there is too much shame or controversy around it. But if we don’t talk
about these themes that are prevalent in our everyday human experience, how can
we challenge our perspectives and evolve?
I’d like to sign off with a big thank you. It means a
lot to me that you read my blog. I feel like this is a true statement of trust
in what I write.
Thank you for taking the time to read my ideas, my
struggles or what-nots I’m publishing here.
Thank you for helping me grow as a writer.
But most of all, thank you for being a part of my
journey…
Vasiliki Dragouni
Gabrielle Galloni Memorial
Panorama International Youth Award 2022
It is a great honor for me to receive this special
award! I just want to express my appreciation and congratulate Writers Capital International Foundation for organizing Panorama International Literature Festival. I am
really proud that I took part in such a wonderful event. It was an invaluable experience to present my work in an academic community, united
by a mission and noble goals, thus to
spread humanitarian values through the medium of literature, arts and other
creative expressions.
It was amazing how many countries, writers and poets
have been enriching their philosophical and spiritual approaches on this
profound theme, SHOONYA, on a physical and a metaphysical level.
It is the task and duty of all of us to ensure that
the future will be better and inspire the rest to follow the enlightened path
towards it.
Sincere
Congratulations!
Vasiliki
Dragouni
Ρωγμές
στο προσωπείο
ΜΕ ΤΗ
Βασιλική Δραγούνη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:
Συμπαντικές Διαδρομές
Καλημέρα σας. Ήταν μια βασική επιθυμία μου μέσα από αυτές τις 72 μικρές ιστορίες να αναπαραστήσω τις διάφορες πτυχές του εγώ, έτσι όπως προσπαθούμε να τις αναδείξουμε ή να τις κρύψουμε. Ο κόσμος είναι γεμάτος μάσκες και όλοι είμαστε κατασκευαστές μασκών. Οι μάσκες αντιπροσωπεύουν την επιθυμία μας να μάθουμε ποιοι είμαστε. Οι μάσκες είναι δύσκολες: κρύβουν την ταυτότητά μας αλλά όχι τον αληθινό μας εαυτό. Οι μάσκες είναι επικίνδυνες: δεν κρύβουν απλώς, αλλά μεταμορφώνουν αυτό που είμαστε. Γινόμαστε αυτοί που υποδυόμαστε.
Όλοι φοράμε «μεταφορικές» μάσκες, που
δεν μπορούμε να τις αφαιρέσουμε χωρίς να αφαιρέσουμε και λίγο από το δέρμα μας.
«Αυτά είναι σίγουρα ενδιαφέροντα νέα, δεν είχα ιδέα για τα σχέδια του πατέρα σου για την εταιρεία. Μάλλον δεν ήθελε να με αποσπάσει από τις προετοιμασίες του γάμου», είπε η Μιράντα με πικρία. Αλλά η Ηλιάνα δεν είχε τελειώσει. «Τι σημασία έχει; Αφού το ξέρεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να κληρονομήσεις ή να αναλάβεις την εταιρεία του μπαμπά. Το γράφει άλλωστε και το προγαμιαίο συμβόλαιό σας; ό, τι ανήκε στον μπαμπά πριν το γάμο παραμένει στον μπαμπά σε περίπτωση διαζυγίου ή θανάτου. Χαλάρωσε λοιπόν και απόλαυσε τη μέρα μου» είπε, κλείνοντάς της το τηλέφωνο.
Η Ηλιάνα χαμογελούσε ακόμη με
αυταρέσκεια όταν, μία ώρα αργότερα, έφτασε γι’ αυτήν μια ειδική παράδοση.
Από το διήγημα «Δώρο γάμου»
****
Η Κωνσταντίνα (δεν είναι και τόσο
σίγουρη ότι) έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση. Πρόσφατα άρχισε να βλέπει κάποιον
(προκειμένου να απαλλαγεί από τις ερωτήσεις συγγενών και φίλων). Είναι ένας
(όχι και τόσο) αστείος τύπος. Εκείνη (δεν νομίζει ότι) αισθάνεται σαν να έχει
επιτέλους μια αληθινή σχέση και στην τελευταία τους έξοδο στο σινεμά (σε ταινία
της επιλογής του), παραδέχτηκε ότι είναι ερωτευμένη μαζί του. (Γνώριζε ότι δεν
είναι κι ότι ποτέ δεν θα 'ναι, αλλά γνώριζε επίσης ότι ήταν αρκετά συμπαθητικός
και ότι θα έκανε την οικογένεια και τους φίλους της να χαίρονται για εκείνη).
Υπενθυμίζει λοιπόν στον εαυτό της πόσο τυχερή είναι που τον έχει.
Από το διήγημα «Μια χαρά»
Το βιβλίο σας μιλάει για τις μάσκες που φοράνε οι άνθρωποι στην καθημερινότητα. Πιστεύετε ότι όλα στις σύγχρονες σχέσης είναι μια απέραντη υποκρισία;
Οι μάσκες υπήρχαν και υπάρχουν σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες και παρόλο που μπορεί να φορεθούν σε διαφορετικά πλαίσια και με διαφορετικούς στόχους στο μυαλό, όλες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό - επιτρέπουν στον χρήστη να γίνει κάποιος άλλος από τον καθημερινό του εαυτό. Όσο κι αν μας είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, όλοι φοράμε μάσκες στην καθημερινότητά μας.
Η κοινωνία απαιτεί να τις φοράμε.
Η επαγγελματική μας ζωή απαιτεί να τις
φοράμε.
Εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να τις φοράμε.
Η
ζωή μας δεν είναι παρά μια συνεχής, αδιάλειπτη σειρά από μάσκες. Μάσκες
που τοποθετούνται και αφαιρούνται κάθε μέρα. Το ερώτημα δεν είναι αν φοράμε
μάσκες, το ερώτημα είναι: Βάζουμε μια συγκεκριμένη μάσκα για λόγους εθιμοτυπίας
που υπαγορεύονται μέσα σε μια ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα ή για να
εξυπηρετήσουμε καλύτερα την επιθυμία μας ανεξάρτητα από το ηθικό κόστος; Κι αν
όλοι φοράμε μάσκες, τι μπορεί να μας εμποδίσει να φορέσουμε τη μάσκα που θα μας
κάνει να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, ακόμα κι αν αυτή η μάσκα είναι ανήθικη;
Δύσκολες ερωτήσεις… Το θέμα δεν είναι αν είναι σωστό ή λάθος να
βάλεις μια μάσκα επειδή η ίδια η μάσκα είναι ουδέτερη - ούτε καλή ούτε κακή. Οι
περισσότερες μάσκες, άλλωστε, είναι ηθικά ουδέτερες. Είναι ο υποκείμενος λόγος
για τον οποίο φορέθηκε η μάσκα που καθορίζει εάν η μάσκα είναι ηθική ή όχι. Ο
καθοριστικός παράγοντας είναι ο σκοπός της - γιατί βάζουμε τη μάσκα εξαρχής.
Μιλάτε για αυτο-εξαπάτηση. Πιστεύετε ότι μέσα στα πλαίσια της επιβίωσης μέσα σε μια κοινωνία ζούγκλα μαθαίνουμε να δείχνουμε υποκρισία και ενάντια στον εαυτό μας;
Η ανθρώπινη εμπειρία μας επιβεβαιώνει ότι το ψέμα και η κάλυψη του εσωτερικού μας εαυτού υπάρχουν ως μέρος του κοινωνικού κόσμου στον οποίο ζούμε - κατά μία έννοια, η εξαπάτηση, το ψέμα και η διαφωνία είναι πράγματι ένα «φυσικό» χαρακτηριστικό του κοινωνικού μας περιβάλλοντος.
Παραδείγματος χάριν, οι μάσκες που
βασίζονται στον φόβο είναι εγγενώς αντιπολιτευτικές - αν φοράω μάσκα μπροστά
σου από φόβο, είναι για να προστατεύσω τον εαυτό μου από σένα, για να σε
εμποδίσω να πάρεις κάτι που έχω ή για να σε εμποδίσω να πάρεις κάτι που θέλω.
Εγγενής στη χρήση μάσκας που βασίζεται στον φόβο είναι μία «κακή» πρόθεση: να
σε εμποδίσω να δεις κάποια αλήθεια για κάτι (συνήθως κάποια αλήθεια για μένα).
Η απόκριση που βασίζεται στον φόβο που
προκαλείται από μια τέτοια μάσκα οδηγεί σε καχυποψία, δόλο, συγκάλυψη νοημάτων,
λευκά ψέματα και πλήθος άλλων τρόπων εξαπάτησης που καταλήγουν να είναι
αμοιβαία και για το άλλο μέρος.
Στον πυρήνα της κατανόησης
ότι συνήθως -αν όχι πάντα- φοράμε μάσκες, βρίσκεται η δυνατότητα να
αποκτήσουμε κάποιον έλεγχο πάνω τους. Μας δίνεται η ευκαιρία να πάρουμε κάποιες
ηθικές αποφάσεις που διαφορετικά δεν θα λαμβάναμε και που ίσως θα θέλαμε να μην
πάρουμε, αναγκάζοντάς μας να αναλύσουμε τους λόγους που φοράμε τις μάσκες που
φοράμε.
Γενικά σε όλα τα βιβλία σας έχετε μια θεματική που αναφέρετε σε μάσκες και καθρέφτες.
Θεωρώ τους καθρέφτες, όπως και τις μάσκες, αντανακλάσεις και κατασκευές του «εαυτού». Η ταυτότητα ως έννοια είναι τόσο άπιαστη, όσο η αίσθηση του καθενός για την προσωπική του ταυτότητα. Συνδέεται με αξιολογήσεις που γίνονται από τον ίδιο και από τους άλλους. Κάθε άτομο βλέπει τον εαυτό του να καθρεφτίζεται στις κρίσεις των άλλων. Οι μάσκες που παρουσιάζει στον κόσμο διαμορφώνονται με βάση τις προσδοκίες του για τις κρίσεις αυτές. Εστιάζοντας λοιπόν στην διαρκή απροσδιοριστία των ταυτοτήτων μέσα σε διαρκώς μεταβαλλόμενα κοινωνικά πλαίσια, καθώς και στο συμβολικό και αναπτυξιακό χαρακτήρα της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, θεωρώ πως οι συναρπαστικές απεικονίσεις του καθρέφτη και της μάσκας ως κατασκευές, υποδηλώνουν ότι και ο εαυτός ως κατασκευή, είναι εξίσου αινιγματικός και διφορούμενος.
Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Κι εγώ σας ευχαριστώ, θα είναι μεγάλη
μου χαρά.. Κλείνοντας, θα ήθελα να προσθέσω κάτι σχετικά με τις ψευδείς
αφηγήσεις που έχουμε για την απεικόνιση του εαυτού μας στον καθρέφτη του Διαδικτύου,
όπου πολλοί άνθρωποι παλεύουν να παρουσιάσουν μια όσο το δυνατόν πιο
συναρπαστική εκδοχή του εαυτού τους, βάζοντάς τον σε ένα μάταιο αγώνα να διατηρήσει
μια συγκεκριμένη εικόνα. Smart phone, Laptop, Desktop οθόνες μας ακολουθούν,
μας καταγράφουν, μας διαφημίζουν όπου κι αν πάμε. Έχουν γίνει ο καθρέφτης στον
τοίχο, ένας καθρέφτης που επιβεβαιώνει ότι είμαστε ατομικοί αλλά ανήκουμε σε
καθησυχαστικές φωνές που απαντούν ή αντιδρούν στις κλήσεις, τα μηνύματα και τις
προσωπικές μας στιγμές. Είναι η καθορισμένη αίσθηση του εαυτού μας στο χρόνο.
Γι' αυτό και η μάσκα, η προσπάθειά μας
να διατυπώσουμε την εικόνα του εαυτού μας, είναι τόσο συναρπαστική για εμάς.
Είναι ο καλλιτέχνης μέσα μας που δημιουργεί τη μάσκα.
Βασιλική
Δραγούνη
Η Συνέντευξη στις Συμπαντικές Διαδρομές:
http://universe-pathways.blogspot.com/2022/05/blog-post_9.html
ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΑΡΧΕΤΥΠΟΥ
Τραβά φωτογραφίες εν κινήσει
σε αντανακλάσεις παραθύρων
πίσω από την αόρατη κάμερα της φαντασίας του -
ένα γκροτέσκο αυτοκινούμενων σχεδίων που ποζάρει
σε κυκλοθυμικές βιτρίνες και σε λάμπες
και που παγώνει στις στιγμές της αρεσκείας του.
Φυλλομετρά το άλμπουμ με τους εαυτούς του -
επιδρομείς του χαμένου αρχέτυπου
της κάθε ατελούς φωτογραφίας του,
καθένας με τα ίδια βήματα
σε μια διάταξη ετών που επιτρέπει
να ανακαλεί χαμένα ευρήματα
στο θέμα της αρχέτυπης χορογραφίας του.
Βασιλική Δραγούνη
CONTEMPORANEA INTERNAZIONALE
EMERGENZA CLIMATICA
CLIMATE EMERGENCY
URGENCE CLIMATIQUE
KLIMANOTSTAND
EMERGENCIA CLIMÁTICA
EMERGÊNCIA
CLIMÁTICA
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΓΙΑ
ΤΟ ΚΛΙΜA
EMERGENZA CLIMATICA
A cura di Renza Agnelli
PREFAZIONE
Fin dagli anni Settanta, il tema ambientale è sempre
stato materia di accese discussioni politiche sia in
Europa
sia in altri Stati del mondo. Tuttavia, nonostante i
buoni
propositi, è sempre prevalsa la logica del profitto,
per cui
gli allarmi lanciati dalle varie organizzazioni
ambientaliste sono rimaste per lo più inascoltate o
quanto
meno ascoltate per quel minimo indispensabile,
affinché
le suddette organizzazioni non facessero troppo rumore
a
livello sociale. Oggi i nodi sono venuti al pettine e
l’emergenza ambientale è sotto gli occhi di tutti,
anche di
coloro che non vogliono ascoltare.
Ci siamo chiesti cosa pensassero i poeti del mondo sul
tema ambientale e il loro contributo in materia è
arrivato
puntualmente e anche dettagliatamente.
La preoccupazione per le sorti della nostra casa
comune, cioè la Madre Terra, sono davvero tante che
non
lasciano alcuna sorta di dubbio.
In questa edizione antologica, abbiamo voluto dare
spazio ad una pluralità linguistica, per far sì che
ognuno
si potesse esprimere al meglio, ricordando a tutti che
ogni
lingua, come qualsiasi altra cosa del Creato,
appartiene a
Dio.
Le undici lingue sono state raggruppate in sezioni per
facilitarne
la lettura.
Renza
Agnelli
Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Πρωτόγονο παιδί του άγριου, υπερήφανου βλέμματος
πόση ανακάλυψη μπορείς να αποτυπώσεις στο γυαλί;
Πόση απόσταση μπορείς να διανύσεις
έως τον τοποθετημένο, αντανακλαστικό εαυτό;
Αυτή η αληθινή προοπτική - η ζωγραφιά στον καθρέφτη,
αυτή η ανακάλυψη
τι ξέρει πέρα από χρώμα και μουντζούρες,
τι αντιλαμβάνεται από την υπόσχεση της φύσης;
Για πόσο θα διατηρήσει την παλιά σύνδεση
ανάμεσα στο χέρι και στο μάτι
ανάμεσα στον καμβά και το τελάρο του φωτός
ανάμεσα στη χρωστική και στην ακτίνα της διασποράς του
ήλιου;
Με ποιον μακρινό εαυτό αρχίζει να συγκρίνει το παιδί την
έκρηξή του;
Δες πώς χάνεται στην τέχνη του
προσπαθώντας να αναδιατάξει την πραγματικότητα
με πινελιές σίγουρες και τολμηρές..
Δες πώς τα μάτια του διεκδικούν
το δικαίωμα στην τελειότητα που μόλις ανακάλυψε,
πώς γεμίζει χρώμα τη γυάλινη επιφάνεια και πιο πέρα,
πώς ζωγραφίζει εκτός περιθωρίων βάφοντας μπλε το έδαφος
και κόκκινο τον οριοθετημένο αέρα του πλαισίου
και γκρι τον εκθαμβωτικό ουρανό
κι ο ήλιος συμπονετικός λεκές που χαμηλώνει
στη δίνη του πολύχρωμου αέρα.
Βασιλική Δραγούνη
από
τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές
Ποιος
κρύβεται πίσω από τη μάσκα; Την υφασμάτινη μάσκα, τη μάσκα των μέσων κοινωνικής
δικτύωσης, τη μάσκα της ιδανικής εικόνας; Πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η
διατήρηση της αυτο-εξαπάτησης σε δύσκολους καιρούς, όταν η μάσκα γλιστράει;
Οι
μάσκες δημιουργούν νέες ταυτότητες ή μεταμορφώνουν τις υπάρχουσες. Καλύπτουν
και συγχρόνως αποκαλύπτουν, αντανακλώντας τα κοινωνικά και πολιτιστικά
χαρακτηριστικά της κοινωνίας που τις παράγει.
Σε μια
κοινωνία που ανταμείβει τις άψογες μάσκες, είναι δύσκολο να διακρίνουμε την
αληθινή ταυτότητα από το προσωπείο. Στον ιδιότυπο ανταγωνισμό προσώπου και
προσωπείου, το δεύτερο αναδεικνύεται τις περισσότερες φορές νικητής. Υπάρχουν
ωστόσο κάποιες στιγμές, όπου η αυτο-εξαπάτηση παύει να είναι ισχυρή και
εμφανίζονται «ρωγμές στο προσωπείο».
72
μικρές ιστορίες που επιχειρούν να εξερευνήσουν πώς εκδηλώνεται κάθε φορά η
μεταμορφωτική περιπέτεια και πώς ο άνθρωπος ανακαλύπτει συνεχώς νέους τρόπους
να αλλοιώνει την αυθεντικότητά του διαστρεβλώνοντας την αλήθεια,
παρερμηνεύοντας γεγονότα, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως κάτι άλλο από αυτό
που πραγματικά είναι.
Βασιλική
Δραγούνη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές:
http://universe-pathways.blogspot.com/2022/05/blog-post_9.html
ΛΕΥΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Μέρος της είναι σπασμένο
υπό την ατελή ματιά του -
μια οπτική κατακερματισμού
της εμπλοκής της τέχνης του.
Κρατάει το παιδί στην κούνια της αγκαλιάς της
μέσα σε ένα λευκό κέντρο
που προφυλάσσει με τη δύναμη της ζωής της.
Βλέμμα με βλέμμα επικεντρώνουν
την μεταξύ τους σύνδεση.
Μέσα στη σύνθεση
διαφυλάσσει την ακινησία της
ενώ εκείνος δοκιμάζει χρώματα
στην επιθυμία του να την ολοκληρώσει.
Χρώμα με το χρώμα την απεικονίζει
αλλά δεν μπορεί να αγγίξει
το παιδί.
Βασιλική
Δραγούνη
