ΥΓΡΗ ΣΤΑΧΤΗ

 

Έμαθες να κρύβεσαι.

Ξέρεις πού είναι οι σκιές.

Ξέρεις πού είναι το φως -

μετατοπίζεται στο παρελθόν.

Ξέρεις πώς η πόλη

δεν θα σε ακολουθεί.

Έμαθες να σκίζεις στοιχεία

της ύπαρξής σου.

Έμαθες να έρπεις κάτω

από τις σκάλες της σιωπής.

Έμαθες να μένεις σιωπηλός

πίσω από τις πόρτες.

Έμαθες να καλύπτεις το πρόσωπο

από κάθε συναίσθημα.

Έμαθες ότι τα δάκρυα

είναι ομολογίες φόβου

ότι ο κίνδυνος είναι συγκαλυμμένος

και στα πιο τρυφερά μάτια

ότι κανείς δεν σ’ αγαπά για πάντα.

Έμαθες να φεύγεις

σε μια στιγμή, αφήνοντας μόνο

ένα φλεγόμενο πιάτο

γεμάτο υγρή στάχτη.

 

Βασιλική Δραγούνη