ΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΑΠΟ ΣΑΤΕΝ

 

Η ελπίδα είναι άγρια, πανούργα, πονηρή,

περίεργη αλλά άπιαστη.

Βουρτσίζει τους ιστούς της πλάνης

από τα βλέφαρά σου

για να την βλέπεις να περιπλανιέται

απ’ την σκιά στον ήλιο.

Ανοιγοκλείνεις τα μάτια κι έχει φύγει.

Αφήνει μόνο ένα μονοπάτι από σατέν

και θραύσματα θλίψης.

 

Βασιλική Δραγούνη