ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

 

Κάποια στιγμή,

μετά το χτύπημα του ανεμοστρόβιλου,

άνθρωποι εμφανίζονταν στο πεζοδρόμιο για να δουν

τι είχε απομείνει από τους εαυτούς τους.

Το αποτύπωμα του ανεμοστρόβιλου

για ορισμένους ήταν αρκετά μεγάλο

για άλλους, όχι τόσο.

 

Ένα παλιό σπίτι βρήκε ένα νέο οικόπεδο.

Ένα δέντρο ντύθηκε

με το καλύτερο κοστούμι ενός αγρότη.

Ωστόσο, μερικά σπίτια παρέμειναν τόσο άθικτα

σαν να απέκτησαν μια στρώση φρέσκιας μπογιάς,

νέα στέγη και παράθυρα.

 

Κανείς δεν ξέρει γιατί κάποιοι τιμωρήθηκαν

και κάποιοι άλλοι όχι,

γιατί κάποιοι έχασαν τόσα πολλά

ενώ κάποιοι άλλοι γελούσαν

με το όλο θέμα.

 

Όχι, δεν είχε καμία σχέση με την αμαρτία ή την αρετή.

Όχι, δεν ήταν η οργή του Παντοδύναμου

ούτε ένα όραμα του τέλους.

Κι όμως… κι όμως…

υπήρχαν αυτά τα ιπτάμενα καπέλα.

 

Βασιλική Δραγούνη