ΑΡΧΕΓΟΝΟ ΣΧΗΜΑ

Η ελπίδα είναι το γεράκι

που εκπαίδευα για χρόνια

να γλιστρά απ' το δερμάτινό μου γάντι

κι ανοιγοκλείνοντας τις προεκτάσεις του

να αποφεύγει με άλματα ουτοπικής κουκκίδας

τον γκρεμό των διαστάσεων

της πραγματικότητας.

Κάποια μέρα, ευγνώμων

για την μακρά υπακοή,

έλυσα τα επίκτητα δεσμά του,

πέταξα το γάντι μου μακριά

κι έμεινα να το παρακολουθώ να γεύεται

τις αποχρώσεις του ανέμου

και να θρυμματίζει με ταχύτητες φωτός

την αδιάλλακτη ανυπαρξία του ορατού.

Λίγες μέρες αργότερα

το γεράκι μου πήρε το αρχέγονο σχήμα

της παιδικής του μορφής

κι επέστρεψε υποταγμένο

στο δερμάτινό μου γάντι

σαν να μην πέταξε ποτέ για να γνωρίσει

μιαν άλλη ζωή.

Βασιλική Δραγούνη