ΜΕΤΕΩΡΗ ΠΕΤΡΑ

Η μετέωρη πέτρα

δεν γνωρίζει έλεος.

Έρχεται μαλακά

διαπερνώντας τις μακρόσυρτες ώρες

ψιθυρίζοντας τόσο περίεργα

το όνομά τους, το γύρισμά τους,

την κατάσταση του σκοταδιού τους

και θρυμματίζεται σε διφορούμενα σχήματα

που πέφτουν σαν φτερά

πάνω στους ώμους τους.

Ω, μετέωρη πέτρα

με τις παράξενες γραφές,

τις σκοτεινές μοναξιές

και τους χάρτες των άστρων.

Πέτρα που σωπαίνεις ακίνητη

όταν δεσπόζεις υπεράνω

ή σαν κοιμάσαι στο χιόνι.

Είσαι η πένα μου, το μαξιλάρι μου,

το όπλο μου και η γροθιά μου.

Δεν ξέρω πώς αλλιώς

να σε αποκαλέσω...

Βασιλική Δραγούνη