POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΔΑΝΕΖΗ

ΠΑΡΑΝΟΙΕΣ

"Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΙ Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ"

Μπορείς ν’ αφουγκραστείς τη μοναξιά.

Σσστ. Άκου. 

Η βρύση στάζει.

Ο ανεμιστήρας βουίζει δυνατά.

Συνομιλίες αδιάφορες ακούγονται

και μια τηλεόραση να παίζει.

Αμάξια, με λάστιχα π’ αγκαλιάζουν

το δρόμο σφιχτά, 

δέντρα που λυγίζουν,

τέντες και παντζούρια που χτυπούν ρυθμικά.

Αν όλ’ αυτά τα άκουσες 

και δεν ήτανε για σένα μοναξιά,

είσαι τυχερός, που μοναξιά 

δεν αντιλήφθηκες πως είναι.

Αλλιώς θα σε πλησίαζε. 

Αργά. Μεθοδικά.

Ψιθυρίζοντας λόγια γλυκά θα σε κατάπινε

και θα σε ζέσταινε όσο μια σιωπηλή καληνύχτα.

Καληνύχτα που ίσως άκουσες,

μα δεν θα ξανακούσεις ποτέ.

Που δεν σου απευθύνθηκε ποτέ,

μα θα ’θελες ν’ ακούσεις,

για μια μόνο φορά, ή συχνά 

ή και κάθε σου νύχτα.

Καληνύχτα που θα μπορείς πάντα

να την πλάθεις στο νου σου,

όπως ήταν, ή όπως θα ήταν,

ή όπως θα ’θελες να ήταν.

Σσστ. Κλείσε τα μάτια. 

Συγκεντρώσου.

Πλάσε την ξανά και ξανά.

ψιθυριστά…

«Καληνύχτα»

Νίκος Δανέζης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΔΑΝΕΖΗ

Η ΕΙΚΟΝΑ

Μη με ακούς

θέλω να με προσέχεις όταν δε μιλώ

όταν οι λέξεις στη σιωπή

παίρνουν μιαν άλλη σημασία

ενίοτε δήθεν ανύπαρκτη

όπως το χαμόγελο της πεταλούδας·

Mια φτερωτή πολύχρωμη θλίψη

στο άνθος της ηλικίας της

Αλλιώς μας συνήθισαν.

Σε μια γλώσσα κοινωνό,

με σωθικά που λιώνουν

σε λανθασμένες διατυπώσεις.

Μη μ' αγνοείς όταν δε μιλώ.

Όταν εικόνες φέρνω στο νου μου.

Γιατί οι λέξεις λάμπουν

στο γόητρο του ήλιου

και θολώνουν τα νερά

στη γοή της βροχής

μα ακίνητες στέκουν, ισχνές,

στο συμ-πέρασμα του χρόνου·

Θυμάμαι,

άρα υπάρχεις

Νίκος Δανέζης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΔΑΝΕΖΗ

ΠΥΡΙΝΑ ΙΧΝΗ

Το βράδυ κοιτάζω ψηλά

τα πύρινα ίχνη με φόντο την θλίψη.

Το στυγνό κατόρθωμα τους

καλλιτέχνες ονομάζουν

αποπλάνηση ενηλίκων

εναντιωμένων στον όχλο

βασανισμένων από λόγια του πλήθους

δίχως βάθος... δίχως θέση στον χώρο

με λέξεις από χείλη που δεν κινούνταν

από γλώσσες που κάποτε

στάζανε μέλι.

Νίκος Δανέζης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Τρίπτυχο: Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 20x60cm/20x60cm/20x60cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ

Λένε ότι αυτός είναι ο τόπος πέρα από το γήινο φλοιό 

όπου προσγειώνονται οι τραυματισμένοι άγγελοι 

ζητώντας καταφύγιο.

Σπασμένα φτερά, χαμένα φωτοστέφανα,

τρεμουλιαστές ικεσίες σε Ντο ελάσσονα. 

Εκεί ο ήλιος ανατέλλει και δύει αδιάκοπα στα πρόσωπά τους

προβάλλοντας εικόνες απ’ το παρελθόν.

Ξεπερασμένες συνήθειες και ανομολόγητες ελπίδες

σε συμφωνία με της μνήμης την ηχώ

σπάνε τα φράγματα των αιώνων.

Θα μπορούσε κανείς εύκολα να ακούσει

το χαμηλό βρυχηθμό των κινητήρων

όταν το μίγμα του καυσίμου είναι σωστό

-μερικές φορές ακούγονται 

ακριβώς όπως οι άγγελοι.

Τροχοδρομούν στους γαλάζιους διαδρόμους 

με μισή φτερούγα

κι όταν προσεύχονται εν χορώ

διακρίνονται τα φώτα απογείωσης

να σκορπίζουν την ομίχλη της αιωνιότητας.

Οι άγγελοι που δε γνωρίσαμε 

περιστρέφονται γύρω από αδρανή τοπία σε ομόκεντρους οδύνης 

πριν βυθιστούν στην σπειροειδή νηφαλιότητα του αόρατου 

-είναι πολύ δύσκολο να αποσπάσεις τους αγγέλους 

από τις προσευχές τους.

Από την ποιητική συλλογή "Τοπία του Είναι"

(Αθήνα: Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2019)

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Δίπτυχο: Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 20x60cm/20x60cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Εκεί στην ακτή, πολλά όνειρα

βρίσκονται θαμμένα μες στην άμμο.

Εκεί, όπου οι ανυπαρξίες της καρδιάς

έρχονται και χάνονται με το κύμα

και ξέφτια μπλε εξαϋλώνονται

στις αφανείς αποχρώσεις του λυκόφωτος

που στολισμένες με ήχους κι αναστεναγμούς

και ψίθυρους ατέλειωτους

σαν μελωδίες παρείσακτες αντιλαλούν

στις μεσονύκτιες στράτες

σαν λησμονιές, σαν χίμαιρες απροσδιόριστες

υγρά φιλιά μας δίνουν

και κλείνουν απαλά τα μάτια μας

με αόρατα χέρια.

Βασιλική Δραγούνη

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Δίπτυχο: Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm/30x40cm)

ΤΟ ΙΧΝΟΣ

Κοίτα τι έχει κάνει η θάλασσα:

εκείνες τις γραμμές σκιάς

που εξοστράκισε το φως σε ραβδωτά μοτίβα,

σαν σήματα ευανάγνωστα

πάνω στης μνήμης μας την πέτρα,

επέστρεψε να τις αλλάξει πάλι

σβήνοντας κάθε αγγίγματος το ίχνος.

"Δικό μου είναι", ισχυρίζεται η θάλασσα

και επιστρέφει γι' άλλη μια φορά

σαρώνοντας την άμμο της ζωής μας,

σκορπίζοντας την τέφρα,

χαράζοντας κάθε πληγή-σκιά

γραφή βαθιά σε πέτρα

πάνω εύθραυστη.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ

Ναρκωμένοι απ’ την απόσταση

δεν περίμεναν ποτέ

να βρουν την ουτοπία

σε ανατολικούς μεσημβρινούς

μακριά από τις πολιτισμένες μωρολογίες

που άφησαν πίσω τους.

Η σιωπηλή νύχτα

δημιουργεί τα δικά της οράματα:

αγγέλους που απαλείφουν τα ίχνη

με οικεία σκόνη,

φωνές νεκρών φίλων που συνομιλούν

με το ποτάμι και τα αστέρια,

σκιές που φυτρώνουν στην τέφρα

έρμαια μιας σιωπής βαριάς και ατίμητης

κι ένα περίσσευμα αφύπνισης

που φτερουγίζει πάνω

από τ' ακίνητο νερό.

Βασιλική Δραγούνη 

ΧΑΜΕΝΗ ΙΘΑΚΗ

Τι να φανερώσει άλλο η απόσταση

όταν η στάχτη είναι ό,τι έχει μείνει απ’ τη φωτιά;

Μήπως τις απρόβλεπτες διαδρομές

που ιχνογραφούνται με φόντο το σκοτάδι;

Τα απροσδόκητα και διάσπαρτα εμπόδια

που συνθέτουν τα μονοπάτια της δυστοπίας; 

Ή το παρατεταμένο αίσθημα του μετέωρου

που αιωρείται στους λαβύρινθους του αμείλικτου τοπίου;

Οι αμήχανες ανάσες μας παλινδρομούν

ανάμεσα στην αμφιβολία και την αγανάκτηση.

Τα ίχνη μας συνθέτουν αδιέξοδα

πάνω στις βραχώδεις εκτάσεις της πραγματικότητας.

Και η μελαγχολία της ματαίωσης ιχνηλατεί

τα σύμβολα του νόστου μιας χαμένης Ιθάκης 

αγνοώντας την ύπαρξη της επιλεκτικής λήθης

που διακριτικά περιμένει στη γωνία.

Βασιλική Δραγούνη

ΕΦΗΜΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ

Καλοκαίρι τώρα

κι όλα ακέραια στο ημίφως

που τέμνει αδιάκοπα

τα σκοτεινά παράθυρα του χθες

απ’ όπου οι θλίψεις ατενίζουν

τις στιγμές.

Κι όλα τα δέντρα

πληγώνονται στον τοίχο

κι ο τυφλός άνεμος σκορπίζει

την εφήμερη στιγμή

μα οι στάχτες

είναι πάντα εκεί.

Βασιλική Δραγούνη

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΦΩΣ

Κάτι που κινείται σε μιαν άκρη,

κάτι χωρίς σχήμα

ή ήχο,

κάτι γνωστό μαζί και άγνωστο, 

σαν ασαφής υπαινιγμός, σαν ένα παλιό τραγούδι

ή μια ακόμα παλαιότερη μνήμη.

Κρύβεσαι

μήπως και σε αναγνωρίσει.

Απόψε το φως ανοίγει διάπλατα τις πόρτες.

Η στιγμή μετατοπίζεται αναιρώντας τη ματαιότητα,

το σχήμα επιβεβαιώνεται ως ουσία,

προσφέρει την αφή του.

Διστάζεις.

Ό,τι θυμάσαι

δεν είναι αγάπη,

είναι περισσότερο

κάτι σαν απώλεια

που δεν έχει ανάγκη από αναμνήσεις.

Το φως βρίσκει τον καθρέφτη,

εισέρχεται με τον ρυθμό του πεπρωμένου,

αγκαλιάζει απατηλά,

καίει την πνοή του αέρα.

Τι άλλο μπορείς να κάνεις

παρά να το καλωσορίσεις;

Βασιλική Δραγούνη

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Detail: Ακρυλικό σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Μία μικρή αναλαμπή σαν ήχος

πάνω απ' το νερό, ένα φτερούγισμα μετά

γλίστρησε από τις σκιές των καλαμιών

στου δειλινού τη μυστική την ώρα

διαγράφοντας ονόματα στον άνεμο

μέσα από αιωρούμενους ίσκιους,

αναστεναγμούς φθινοπωρινών φύλλων

και κατοπτρικά παιχνίδια μνήμης.

"Δεν θα πάω εκεί απόψε", είχα πει

βλέποντας τις ανεξερεύνητες περιοχές

πέρα από το ήσυχο φως του σούρουπου

"Υπάρχουν πεινασμένα θηρία εκεί έξω."

Μα το φεγγάρι απόψε θα εμφανίσει

όλα τα απρόσβατα τα μονοπάτια 

και το αεράκι είναι τόσο απαλό

-θρόισμα μεταξένιων συνειρμών.

Ετοιμάζω έναν μικρό σάκο και αναχωρώ

για το πυκνό σκοτάδι. "Θα προσπαθήσω να φτάσω

ως την κορυφογραμμή και να γυρίσω

το πρωί, αν θα προλάβω ως τότε."

Κανείς δεν είπε να μην πάω 

μα και κανείς δεν ακολούθησε...

Στην άκρη του φωτός ανακαλύπτω

ότι μπορώ να πετάξω.

Από την ποιητική συλλογή "Πτήση στο Φως"

(Αθήνα: Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2017)

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

ΧΑΡΤΙΝΑ ΦΤΕΡΑ

Το Κάρμα έκλεισε τις πληγές μου δεκατέσσερις φορές

και με έστειλε να περιστρέφομαι σε ελλειπτικές τροχιές

όπου μπορώ να διακρίνω τα ολογράμματα πιθανών κόσμων,

να αφουγκραστώ την κατάρρευση των ανύπαρκτων ερεισμάτων

του στρεβλωμένου χωροχρόνου,

να νιώσω τα φωνήεντα του ουρανού να βουίζουν

όταν ο Διόνυσος σέρνει τον χορό μας στο χάος του αόριστου,

να δοκιμάσω τη φωτιά μέχρι τα τρίσβαθα της σάρκας

-τα δάχτυλα προκαλούν σπινθήρα στο σημείο επαφής

με κάθε ακατέργαστο ήλιο,

να ψηλαφίσω των ανυπόμονων καιρών το σφυγμό

που φοριέται στωικά στο μανίκι, σαν μεταφυσικό φιλοδώρημα.

Τα χάρτινα φτερά τσακίζονται στο άγονο έδαφος του χρόνου

μα η ζωή συνεχίζεται, έτσι κι αλλιώς

-πολλαπλές ψευδαισθήσεις προσφέρουν τη γλυκιά σωτηρία.

Τώρα, το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα ακόμη ψέμα

για να ολοκληρωθεί ο κύκλος.

Από την ποιητική συλλογή "Τοπία του Είναι"

(Αθήνα: Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2019)

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ

Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Θεοσκότεινα. Έριχνε πηχτές νιφάδες χιόνι.

Χιόνιζε!

Ερχόταν αυτός από τα  βουνά, φτιαγμένος από χιόνι,

και  έτρεχε ο  Χιονάνθρωπος!

Στάθηκε στην πλατεία του χωριού, όρθιος,

κουρασμένος, μοναχικός.

Εκεί τον βρήκαν  σιωπηλό  και  αμίλητο  τα   παιδιά.

Ο  Χιονάνθρωπος,  ο  Χιονάνθρωπος   φώναζαν

τα  παιδιά  που  έχουν  ακόμη  όνειρα

και  την  ψυχή  λευκή  σαν  το  χιόνι.

Άλλα  τον  μύρισαν,  άλλα  τσίμπησαν   τα  χόρτα  και  τα  σπόρια 

που  ήταν  θαμένα  στο  χιόνι.

Κάποια  μέρα,  ανέτειλε  ο  ήλιος,  λαμπρός  χρυσαφένιος 

δίσκος,  ανάμεσα  από  τούς  κλώνους  της  Ρογδιάς.  Τον  είδα!

                                    ....

...Κι΄ έβλεπα  τον  Χιονάνθρωπο  να  ιδρώνει,  να 

λιώνει  σε

αναρίθμητες  κρυστάλλινες  σταγόνες.

Να  χάνεται...

Και  σκεπτόμουν  τα παιδιά  με  τις  λευκές  ψυχές ΄

και  τα  γαλάζια  όνειρα,  να  προσμένουν  τα  σπόρια

να  πετάξουν  καινούρια  βλαστάρια...

Για   νάρθει  μια  άλλη  Άνοιξη...

    Ένας  άλλος    Χειμώνας...

         Ένας  άλλος  Χιονάνθρωπος...

Αριστομένης  Λαγουβάρδος

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x50cm)