POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ

Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Θεοσκότεινα. Έριχνε πηχτές νιφάδες χιόνι.

Χιόνιζε!

Ερχόταν αυτός από τα  βουνά, φτιαγμένος από χιόνι,

και  έτρεχε ο  Χιονάνθρωπος!

Στάθηκε στην πλατεία του χωριού, όρθιος,

κουρασμένος, μοναχικός.

Εκεί τον βρήκαν  σιωπηλό  και  αμίλητο  τα   παιδιά.

Ο  Χιονάνθρωπος,  ο  Χιονάνθρωπος   φώναζαν

τα  παιδιά  που  έχουν  ακόμη  όνειρα

και  την  ψυχή  λευκή  σαν  το  χιόνι.

Άλλα  τον  μύρισαν,  άλλα  τσίμπησαν   τα  χόρτα  και  τα  σπόρια 

που  ήταν  θαμένα  στο  χιόνι.

Κάποια  μέρα,  ανέτειλε  ο  ήλιος,  λαμπρός  χρυσαφένιος 

δίσκος,  ανάμεσα  από  τούς  κλώνους  της  Ρογδιάς.  Τον  είδα!

                                    ....

...Κι΄ έβλεπα  τον  Χιονάνθρωπο  να  ιδρώνει,  να 

λιώνει  σε

αναρίθμητες  κρυστάλλινες  σταγόνες.

Να  χάνεται...

Και  σκεπτόμουν  τα παιδιά  με  τις  λευκές  ψυχές ΄

και  τα  γαλάζια  όνειρα,  να  προσμένουν  τα  σπόρια

να  πετάξουν  καινούρια  βλαστάρια...

Για   νάρθει  μια  άλλη  Άνοιξη...

    Ένας  άλλος    Χειμώνας...

         Ένας  άλλος  Χιονάνθρωπος...

Αριστομένης  Λαγουβάρδος

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x50cm)