ΑΚΟΜΑ ΚΟΚΚΙΝΟ

Δέσμια της φαινομενικής ακινησίας του τοπίου

φτιάχνει έναν κύκλο καθαρό στο σκονισμένο τζάμι

και περιεργάζεται ανυπόμονα καμένα ερείπια,

γυαλιά κομμένα, κολλημένα και κομμένα ξανά

συσσωρευμένα σύνολα ετερόκλητα

κι ένας αέρας κόκκινος τυλίγει το βλέμμα.

Κι εκεί το βλέπει, να λαμποκοπά ανάμεσα στις στάχτες:

ένα χαμένο παιδικό παπούτσι,

παρατημένο στη σιωπή του χρόνου

να 'χει το σχήμα ενός υπαινιγμού

που άφησε πίσω του το αναπόδραστο.

Ακόμα κόκκινο. Κατασκονισμένο, αλλά ακόμα κόκκινο.

Βασιλική Δραγούνη