ΚΑΤΙ ΑΠΑΛΟ, ΙΣΩΣ ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ

(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)

 

Το νερό της μπανιέρας ζεστό στην αφή

αλλά όχι ανυπόφορο, σκύψε στο σώμα σου

βρες τον ήσυχο χώρο σου.

Η πόρτα πρέπει να είναι κλειδωμένη.

Κανείς να μην μπορεί να σε ενοχλήσει.

Το νερό είναι καυτό, το δέρμα εύκαμπτο,

μία μείξη φόβου και μία μείξη άγχους

όταν κάποια από τα πράγματα που σε ενδιαφέρουν

γίνονται πράγματα που δεν αντέχεις άλλο,

όταν λυγίζεις αγκαλιάζοντας τα γόνατά σου

και όταν χάνεις την επαφή σου με τον εαυτό σου.

Και αν το μέταλλο κάψει το δέρμα

κι αν ένα σύννεφο γίνει στερεό και μια ομίχλη ιδρώσει

άκουσε προσεκτικά τα μάτια σου.

Τα δάκρυα είναι συχνά σωτήρια

και οι λυγμοί ο μόνος τρόπος για να βγεις απ’ το νερό.

Μην επιτρέψεις ποτέ στον εαυτό σου να πνιγεί.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Mirror by Kamil Vojnar