ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

Έτσι είναι γραμμένο το τραγούδι

στο βιβλίο των κενών σελίδων,

αιμόφυρτα φτερά, συντρίμμια, στάχτη

αφανείς σφραγίδες

στην περγαμηνή.

Ο συνωμοτικός ψίθυρος των φύλλων

αντηχεί το μυστικό,

τον φόβο της μάταιης θλίψης,

την προκατάληψη της απόδοσης,

το προπέτασμα καπνού στη μέθοδο της πρόθεσης

στη μυστικότητα της αναλήθειας

στα δεσμά του φόβου.

Στο κέντρο της σκηνής

το παιδί με τη στολή του μαχητή,

με λέξεις στη θέση της ασπίδας

πλασμένες από δύναμη και αλήθεια.

Έτσι είναι γραμμένο το τραγούδι

ή ίσως απλώς μια συγχορδία

του καρδιακού παλμού και της αναπνοής -

αδέσμευτη στο παιχνίδι

του ανέμου και του χρόνου.

 

Βασιλική Δραγούνη