ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ

 

Κοράκι, είσαι τόσο εύγλωττο..

Πώς σε κρατούν οι φράχτες σε πλατιές αγκάλες;

Θαυμάζω τη γυαλάδα των φτερών σου από απόσταση,

το μάτι σου που καθηλώνει με ψυχρή αξιολόγηση,

τον τρόπο που κλέβεις φως απ’ τα σκληρά φτερά του ήλιου

ακούγοντας τις ψαλμωδίες του ανέμου πέρα απ’ τον ορίζοντα.

Γνωρίζεις πως το σχήμα των νεφών προλέγει τα μελλούμενα

μα βρίσκεις ενδιαφέρον στα ρυάκια λάσπης

που διαχωρίζουν το γρασίδι

και ευχαριστείς έναν καταρράκτη υγρού καιρού

γιατί σου είπε ότι οι ευχές θα ευδοκιμήσουν σε μιαν άλλη εποχή.

 

Βασιλική Δραγούνη