ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

 

Μία μία τις τακτοποιείς

στα ράφια του μυαλού σου

αιχμηρές και λαμπερές

σαν το γυαλί,

φωτοσυλλέκτες,

υποδοχείς σκόνης,

μάταιες και άχρηστες,

συγκλονιστικά επαναλαμβανόμενες,

ενδίδοντας κάθε φορά

σε μια καινούργια.

 

Πώς μεγαλώνει η συλλογή σου

πλασμένη με τεχνάσματα και ξόρκια

ημιπολύτιμα σαν πέτρες

με λάμψη που εξαπλώνεται,

μέχρι να θαμπώσουν

και να αναμειχθούν με απώλεια

χρόνο με το χρόνο,

η καθεμιά αποκομμένη

αναίμακτα

απ’ την άλλη.

 

Βασιλική Δραγούνη