ΜΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Τα παλιά ονόματα έχουν αλλάξει

τα αλφάβητά τους. Τα νέα ονόματα

στις πινακίδες του κτιρίου

μέσα στις ορθογώνιες υποδοχές

κρατούν τον επιστάτη απασχολημένο.

Αυτό το οικοδόμημα, το ένα και μοναδικό,

παραμένει ανέγγιχτο από τη φωτιά,

αν και παντού η φωτιά έχει σκορπίσει

τα κόκκινα φτερά της.

Ο επιστάτης κράτησε κάθε σωματίδιο σκόνης

σε μια μεγάλη τσάντα, σε περίπτωση που χρειαστεί

να γίνει κάτι απ’ την αρχή, αλλά μετά την πυρκαγιά

δεν ξαναφάνηκε στο κτίριο.

Κάποιοι λένε ότι η φωτιά ήταν μια επείγουσα προσευχή,

ένα απελπισμένο σήμα για παρέμβαση

αν και κάποιοι άλλοι λένε

ότι σταμάτησε να έρχεται εξαιτίας του.

Ένα ασθενοφόρο και ένα φορτηγό σφυρίζουν.

Ο επιστάτης δούλεψε σκληρά

για να σκουπίσει τον ορείχαλκο,

το τούβλο, το κονίαμα, το αίμα και τα οστά.

Τώρα η τύχη του αγνοείται

και οι στάχτες πετούν σαν περιστέρια.

 

Βασιλική Δραγούνη