Η ΘΕΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΘΡΙΑΜΒΩΝ

 

Την βλέπεις να επιπλέεις στο σύμπαν.

Το χέρι της δημιουργεί έναν νέο ορίζοντα,

το σώμα της μεταφράζεται σε κάτι σαν θυσία

κι όμως τραγουδά, με την μελωδική της

απαλή φωνή,

ένα χαμένο τραγούδι νίκης και ήττας.

Η σκιά της στο βουνό αυτής της μετάβασης

είναι πιο βαριά από την ευγλωττία της.

Σχεδόν εξαφανίζεται,

σχεδόν επιστρέφει στο δικό της νόημα -

η αστερόσκονη σκιαγραφεί το ιερό της φως

οδοντωτό,

ηλεκτρισμένο.

 

Βασιλική Δραγούνη