ΕΝΑ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

 

Στο ναό με την τριγωνική ζωφόρο

το στρογγυλό ρολόι

πάντα σταματά σε μια συγκεκριμένη ώρα

μα η ακανόνιστη σκιά που βρίσκεται στο κέντρο του

τρέχει γρήγορα και επανειλημμένα.

 

Κάτω από τον κόκκινο πύργο του νερού

η άδεια καρέκλα σαπίζει σταδιακά

στα κύματα της θάλασσας

και η Αφροδίτη κοιμάται στη σαρκοφάγο.

Το μεγαλύτερο μέρος του σώματος

αποτελείται από σπασμένο βιολί, γύψινη μάσκα,

συνθετικό καουτσούκ και ξύλο.

 

Δυο γυναικείες φιγούρες περπατούν

μέσα στις ατελείωτες στοές που γέρνουν στον ορίζοντα,

τα πρόσωπά τους λάμπουν

καθώς οι ιππότες με τα μαύρα άλογα στρίβουν στη γωνία.

Σε κάθε παράθυρο της αψίδας

υπάρχει ένα άγαλμα που κοιτάζει προς τα εκεί

που φαίνονται οι σκιές όλων των πραγμάτων.

 

Πώς θα μπορούσαμε να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι

αφού μόλις εμφανιστούμε σταματάνε να μιλούν

και παγώνουν σε μια άδεια στάση,

καθώς ανεβαίνουμε την απέραντη πλαγιά του φωτός

χωρίς τίποτα άλλο, παρά ένα βιβλίο

με ένα σιδερένιο τριαντάφυλλο

μέσα στις σελίδες του.

 

Βασιλική Δραγούνη