ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙ
Μεσάνυχτα, στην άδεια αυλή
ένα αθέατο φεγγάρι ατενίζει
το δικό του σκοτάδι, ενώ τα αστέρια
είναι σωματίδια που πέφτουν
από χοντρό γυαλόχαρτο.
Η Γη ανατέλλει
απεριόριστη σαν τη συνείδηση,
αφουγκράζεται καμπύλες αντηχήσεις
από κάθε μονοπάτι.
Αυτό το ώριμο σκοτάδι είναι
ένας μαύρος άγγελος
όρθιος στο ιερό των θάμνων,
πιο ήσυχος απ’ την αλήθεια
πιο αγνός από το θάνατο.
Αυτό το ώριμο σκοτάδι είναι
ένας νεογέννητος άγγελος
με σκισμένα φτερά,
για πάντα μεταβαλλόμενος
για πάντα αλλαγμένος
αγκαλιάζοντας το χάος και την τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.