ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 13ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ

 

Σε μια φθίνουσα υδρόγειο,

κατάφορτη από συλλογικά δράματα

και αυτοσχέδιες τραγωδίες,

θυμήσου τα ανοιχτά στόματα

που ουρλιάζουν απ’ τον τρόμο,

τις γκροτέσκες μορφές

και τα πυρπολημένα άλογα,

ακριβώς όπως ο Πικάσο

θέλησε να απεικονίσει.

Ένα θαύμα της σύγχρονης τέχνης

και μια προειδοποίηση

καθώς προχωράς

στο αβέβαιο μέλλον:

Να αντιστέκεσαι,

να αντιστέκεσαι για πάντα.

 

ΜΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Τα παλιά ονόματα έχουν αλλάξει

τα αλφάβητά τους. Τα νέα ονόματα

στις πινακίδες του κτιρίου

μέσα στις ορθογώνιες υποδοχές

κρατούν τον επιστάτη απασχολημένο.

Αυτό το οικοδόμημα, το ένα και μοναδικό,

παραμένει ανέγγιχτο από τη φωτιά,

αν και παντού η φωτιά έχει σκορπίσει

τα κόκκινα φτερά της.

Ο επιστάτης κράτησε κάθε σωματίδιο σκόνης

σε μια μεγάλη τσάντα, σε περίπτωση που χρειαστεί

να γίνει κάτι απ’ την αρχή, αλλά μετά την πυρκαγιά

δεν ξαναφάνηκε στο κτίριο.

Κάποιοι λένε ότι η φωτιά ήταν μια επείγουσα προσευχή,

ένα απελπισμένο σήμα για παρέμβαση

αν και κάποιοι άλλοι λένε

ότι σταμάτησε να έρχεται εξαιτίας του.

Ένα ασθενοφόρο και ένα φορτηγό σφυρίζουν.

Ο επιστάτης δούλεψε σκληρά

για να σκουπίσει τον ορείχαλκο,

το τούβλο, το κονίαμα, το αίμα και τα οστά.

Τώρα η τύχη του αγνοείται

και οι στάχτες πετούν σαν περιστέρια.

 

Ο ΞΕΝΟΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ

 

Το άθροισμα των κόσμων που επιστρέφουν

το απέραντο ποτάμι στον ωκεανό

σκοντάφτει στο σπήλαιο της αλήθειας.

O Αδάμ και η Εύα

ο Ιούδας και ο Ιώβ

ο ξένος που ξέρεις

ο διάβολος που αγνοείς

η καλοσύνη και η κακία

το παράξενο και το περίεργο

απομακρύνθηκαν σε αόριστους ορίζοντες.

Ο σπόρος μιας έννοιας που διαμορφώνει τον κόσμο

παρακαλεί πανηγυρικά για ένα μέρος να ριζώσει.

 

Βασιλική Δραγούνη