Συνέντευξη με την συγγραφέα Βασιλική Δραγούνη για την παρουσίαση του βιβλίου της «Η Κραυγή του Μανδραγόρα» στο Λογοτεχνικό φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού

 

Link: https://www.facebook.com/share/p/1D7EZ4JHwA/?mibextid=wwXIfr

Στις 1 Ιουνίου θα διοργανωθεί στην Αθήνα το λογοτεχνικό φεστιβάλ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ

από τις 13:00 το μεσημέρι στο RockWood, Βασ. Ηρακλείου 2 και Πατησίων, δίπλα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η γιορτή της Λογοτεχνίας του Φανταστικού που έγινε θεσμός!

Με την ευκαιρία του φεστιβάλ πήραμε μια σειρά από συνεντεύξεις με τους συγγραφείς για να τους γνωρίσετε καλύτερα.

 

Τι σημαίνει για εσάς η συμμετοχή στο φεστιβάλ "Όψεις του Φανταστικού"; Πώς νιώθετε που παρουσιάζετε το έργο σας σε αυτή τη γιορτή της φανταστικής λογοτεχνίας;

 

Απάντηση:

Το να βρίσκομαι και να συμμετέχω στο φεστιβάλ "Όψεις του Φανταστικού", ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν τη φαντασία, τους μύθους και τις λέξεις όσο κι εγώ, είναι μια εμπειρία συγκινητική. Αυτό το έργο μου, όπως και όλα τα προηγούμενα, γεννήθηκε από τη βαθιά ανάγκη μου να φανταστώ άλλους κόσμους, αλλά και να κατανοήσω λίγο καλύτερα τον δικό μας.

Νιώθω τιμή, χαρά και -δεν θα το κρύψω- και λίγη αγωνία, γιατί κάθε φορά που ένας συγγραφέας μοιράζεται την ιστορία του, αποκαλύπτει ένα κομμάτι του εαυτού του.

Εύχομαι οι σελίδες μου να σας ταξιδέψουν, να σας αγγίξουν ή έστω να σας κάνουν για λίγο να πιστέψετε σε κάτι πέρα από το συνηθισμένο.

 

Μιλήστε μας για το βιβλίο που θα παρουσιάσετε. Ποιο είναι το θέμα του και ποια ήταν η έμπνευση πίσω από αυτό;

 

Απάντηση:

«Η Κραυγή του Μανδραγόρα» είναι μία ποιητική συλλογή εμπνευσμένη από τον αρχέγονο φόβο και τη γοητεία που περιβάλλουν το ομώνυμο μυθικό φυτό. Μέσα από τα ποιήματα που την αποτελούν, αποτυπώνεται η φθορά του φυσικού κόσμου και η σπαρακτική του φωνή: η άναρθρη, μα επίμονη κραυγή ενός πλανήτη που αποκόπτεται από τις ρίζες του.

Κάθε ποίημα είναι ένα θραύσμα θρήνου, αλλά και μνήμης. Μια προειδοποίηση, αλλά και μια πράξη αντίστασης απέναντι στη λήθη. Ακόμη και μέσα στην απελπισία υπάρχει μια παράξενη ομορφιά - γιατί μια κραυγή είναι πάνω απ’ όλα απόδειξη ζωής.

Η συλλογή αυτή γεννήθηκε από την ανάγκη να μιλήσουμε για την εξαφάνιση, αλλά και να θυμηθούμε όλα όσα αξίζουν να σωθούν.

 

Ποιο στοιχείο του βιβλίου σας θεωρείτε ότι θα αγγίξει περισσότερο το κοινό του φεστιβάλ;

 

Απάντηση:

Πιστεύω πως αυτό που θα αγγίξει περισσότερο το κοινό είναι η κραυγή του ίδιου του μανδραγόρα - μια κραυγή που δεν είναι ανθρώπινη, αλλά καταφέρνει να εκφράσει πολύ ανθρώπινα συναισθήματα: απώλεια, ενοχή, θλίψη, ελπίδα.

Οι φίλοι της φανταστικής λογοτεχνίας συχνά αγαπούν τα σκοτεινά σύμβολα, τους αρχαίους μύθους και την αλληγορία. Ο μανδραγόρας, ως ον μυθικό και γήινο ταυτόχρονα, λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στη μαγεία και την οικολογική πραγματικότητα.

 

Το φεστιβάλ συγκεντρώνει συγγραφείς και αναγνώστες της λογοτεχνίας του φανταστικού. Τι σας ελκύει σε αυτό το είδος;

 

Απάντηση:

Η φανταστική λογοτεχνία με ελκύει γιατί τολμά να πει την αλήθεια μέσα από το ψέμα. Μέσα από κόσμους ανύπαρκτους, φανερώνει τις πιο βαθιές αλήθειες της ανθρώπινης εμπειρίας: τον φόβο, την ελπίδα, την απώλεια, την ανάγκη για νόημα.

Με συγκινεί γιατί δεν περιορίζεται από το «ρεαλιστικό», αλλά κινείται σε επίπεδα συμβολικά, μυθικά, αρχέγονα. Εκεί όπου οι λέξεις γίνονται σύμβολα και οι ιστορίες μύθοι.

Ειδικά σε μια εποχή κρίσης -οικολογικής, υπαρξιακής, πνευματικής- η φανταστική λογοτεχνία μας δίνει το εργαλείο να ονειρευτούμε εναλλακτικές πραγματικότητες, να φανταστούμε νέους τρόπους να υπάρχουμε ή ακόμη και να μας προειδοποιήσει για το τι κινδυνεύει να χαθεί.

Είναι ένα είδος που δεν αποστρέφεται το σκοτάδι, αλλά το μετατρέπει σε αφήγηση. Και μέσα στην αφήγηση, βρίσκουμε κάποιες φορές τη λύτρωση.

 

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη συγγραφή του συγκεκριμένου έργου;

 

Απάντηση:

Η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη συγγραφή της «Κραυγής του Μανδραγόρα» ήταν να δώσω φωνή σε κάτι που, από τη φύση του, είναι άφωνο - στο φυτό που εξαφανίζεται, στο έδαφος που στεγνώνει, στο δάσος που σωπαίνει.

Ήθελα να αποτυπώσω τον θρήνο της φύσης χωρίς να πέσω ούτε στην παγίδα της διδακτικότητας, ούτε σε μια ψυχρή καταγραφή της καταστροφής. Αναζητούσα μια ισορροπία ανάμεσα στη συμβολικότητα και τη συναισθηματική αλήθεια, ανάμεσα στο μύθο και την οικολογική πραγματικότητα.

Ήταν επίσης πρόκληση το να γράφω για την απώλεια χωρίς να παραιτούμαι από την ομορφιά. Γιατί ακόμη και στην πιο σπαρακτική κραυγή, υπάρχει κάτι ποιητικό - και αυτό ακριβώς ήθελα να αναδείξω.

 

Πώς βλέπετε την πορεία της φανταστικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα; Θεωρείτε ότι τέτοιες διοργανώσεις ενισχύουν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού;

 

Απάντηση:

Η φανταστική λογοτεχνία στην Ελλάδα γνωρίζει πλέον μια ώριμη αναγέννηση. Βλέπουμε όλο και περισσότερους δημιουργούς να εξερευνούν αυτό το είδος με σοβαρότητα και ευαισθησία, και το κοινό να ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό.

Ίσως γιατί, σε μια εποχή κρίσεων, η φαντασία γίνεται τρόπος κατανόησης και υπέρβασης της πραγματικότητας. Το κοινό διψά για ιστορίες που δεν περιορίζονται, αλλά ανοίγουν εσωτερικούς και εξωτερικούς κόσμους.

Τέτοιες διοργανώσεις όπως το φεστιβάλ "Όψεις του Φανταστικού", είναι πολύτιμες. Όχι μόνο γιατί ενισχύουν το ενδιαφέρον του κοινού αλλά γιατί χτίζουν κοινότητες, δίνουν χώρο σε συγγραφείς και αναγνώστες να συναντηθούν, να ανταλλάξουν ιδέες, να νιώσουν πως ανήκουν σε έναν ζωντανό, δημιουργικό χώρο.

Το φανταστικό στην Ελλάδα είναι φωνή - μια φωνή που όλο και περισσότεροι ακούν.

 

Τι ελπίζετε να κερδίσει το κοινό από την παρουσία σας και το βιβλίο σας;

 

Απάντηση:

Ελπίζω το κοινό να κρατήσει όχι μόνο λέξεις αλλά μια αίσθηση, μια αίσθηση πως άκουσε κάτι που ίσως δεν είχε σκεφτεί να ακούσει: τη φωνή της φύσης, τη θλίψη της, την επιμονή της.

Αν μέσα από τα ποιήματα της «Κραυγής του Μανδραγόρα» ο αναγνώστης νιώσει έστω και για λίγο πιο συνδεδεμένος με τον κόσμο γύρω του - με τη γη, με τη φύση, με τη μνήμη της απώλειας, τότε ίσως κάτι μικρό αλλά σημαντικό έχει κερδηθεί.

Η ποίηση δεν αλλάζει τον κόσμο από μόνη της αλλά μπορεί να προσφέρει έναν χώρο για στοχασμό, συγκίνηση και, ίσως, μια νέα ματιά. Και αυτό είναι μια αρχή.

 

Υπάρχει κάποιο απόσπασμα από το έργο σας που θα θέλατε να μοιραστείτε με το κοινό και γιατί;

 

Απάντηση:

Ναι, θα ήθελα να μοιραστώ τους στίχους του ποιήματος Eφήμερη στιγμή:

Καλοκαίρι τώρα

κι όλα ακέραια στο ημίφως

που τέμνει αδιάκοπα

τα σκοτεινά παράθυρα του χθες

απ’ όπου οι θλίψεις ατενίζουν

τις στιγμές.

 

Κι όλα τα δέντρα

πληγώνονται στον τοίχο

κι ο τυφλός άνεμος σκορπίζει

την εφήμερη στιγμή

μα οι στάχτες

είναι πάντα εκεί.

 

Θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το ποίημα με το κοινό, γιατί θυμίζει ότι οι πιο δυνατές ιστορίες είναι αυτές που πηγάζουν από την ίδια την ανθρώπινη εμπειρία - τον χρόνο, τη θλίψη, την ομορφιά που κρύβεται μέσα στην απώλεια.

 

Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

 

Απάντηση:

Ναι, θα ήθελα να υπενθυμίσω πως ο κόσμος που χάνεται δεν είναι κάτι έξω από εμάς, αλλά κομμάτι μας. Και πως μέσα από την ποίηση -ακόμη και την πιο σκοτεινή- μπορεί να υπάρξει μία αχνή, αλλά πολύτιμη ελπίδα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 

1ο Βραβείο "Επιστημονικής Φαντασίας" LARRY NIVEN 2024

στην κατηγορία διήγημα

Link: https://universe-pathways.blogspot.com/2025/01/larry-niven-2024.html

Σε μια εποχή που η τεχνολογία ξεπερνά γρήγορα την ικανότητα της κοινωνίας να αναλύει επαρκώς τον αντίκτυπο και τις συνέπειες των νέων ανακαλύψεων, τα «Συλλεκτικά Αντικείμενα» εξερευνούν αμφιλεγόμενα θέματα όπως την αξιολόγηση των πιθανών κινδύνων της έρευνας με γονιδιακά κίνητρα ή την αναπαραγωγιμότητα στην επιστήμη ως ηθικό ζήτημα.

Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος, Μπέντζαμιν Μπάρτον, είναι ανιχνευτής επιστημονικών πατεντών, τις οποίες προμηθεύεται κυρίως από νέους φοιτητές για να προωθήσει τη δική του συγκεκριμένη ατζέντα.

Όταν τελικά αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη γενετική έρευνα, υπεραπλουστεύοντας τη γλώσσα της δημοσιευμένης εργασίας και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της στο ευρύτερο κοινό, βρίσκεται αντιμέτωπος με το δικό του δημιούργημα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΕΚΣΤΑΣΗ

 

Το φεγγάρι είναι κόκκινο

σαν καυτό δρεπάνι.

Τα κλαδιά αναπαράγουν τα μοτίβα τους

στο κινούμενο έδαφος.

Κάτω από τον ουρανό

τραγωδία και έκσταση,

οι σκιές μετατρέπονται σε νύχτα.

Σιωπηλά οι καμπάνες των μαγισσών

χτυπούν μεσάνυχτα.

Η κραυγή του Μανδραγόρα είναι θάνατος.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

«Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ»

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 

Ο μανδραγόρας έχει κατά καιρούς υπάρξει αντικείμενο φόβου και λατρείας μέσα στην ιστορία. Η ποιητική συλλογή «Η κραυγή του Μανδραγόρα» είναι συνυφασμένη με τη φθορά του φυσικού κόσμου. Κάθε ποίημα λειτουργεί ως ένα θραύσμα της θλίψης του μανδραγόρα, ως θρήνος για έναν κόσμο που διαλύεται. Είναι η άναρθρη φωνή των ειδών που εξαφανίζονται, ο στεναγμός ενός πλανήτη που αποκόπτεται από τις ρίζες του. Στην κραυγή του μανδραγόρα, βρίσκουμε τόσο την κατηγορία όσο και την οδύνη, τόσο την προειδοποίηση όσο και το κύκνειο άσμα.

Ωστόσο, ακόμη και στην απελπισία υπάρχει μία παράξενη και απελπισμένη ομορφιά. Μια κραυγή είναι επίσης απόδειξη ζωής, ένας ήχος που απαιτεί να ακουστεί. Αυτά τα ποιήματα δεν θρηνούν απλώς - επιμένουν στην ανάμνηση, στον απολογισμό και ίσως στη λύτρωση. Αν αφουγκραστούμε προσεκτικά την κραυγή του μανδραγόρα ίσως ανακαλύψουμε μέσα της έναν δρόμο διαφυγής, μια τελευταία ευκαιρία να περισώσουμε κάτι πολύτιμο από την επερχόμενη καταστροφή.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 

Παίζουν σε ένα ανελέητο καλοκαίρι

αδιαφορώντας για τον ήλιο που τα έχει αφυδατώσει,

ελεύθερα να πετάξουν με τις παλίρροιες του αέρα

χωρίς να αισθάνονται ζέστη και δίψα.

Στον ξεχασμένο παιδικό παράδεισο

παιδιά κοιμούνται και παίζουν εκεί

στραγγαλισμένα από την ανασφάλεια των καιρών

περιμένοντας με ανυπομονησία να ξαναγκαλιάσουν

χωρίς μνησικακία

εκείνους που τα δολοφόνησαν.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Surreal Baby Among the Stars in a Theater” by Nura Woodson Ulreich, Art Deco, 1928

ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΚΛΩΣΤΕΣ

 

Κλειστά ημερολόγια τοίχου

ελαττωματικοί ανιχνευτές καπνού

πίνακες ζωγραφικής σε δημόσιες αποθήκες

παλιοί στρατιώτες και άγιοι.

 

Γενετικές κλωστές, μικτό DNA

συνάθροισμα εξαρτημάτων

αναμεμειγμένων και απεικονισμένων

παραμορφωμένες μάσκες

συμβολικές δηλώσεις γραμμένες στο δέρμα.

 

Το χώμα και το αίμα

η τυχαιότητα του χάους

και το κουβάρι της εξέλιξης, 

όλα συνδέονται με μια αόρατη αλυσίδα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Book Review: Alibi Muse by Vasiliki Dragouni – A Poetic Tapestry of Myth and Muse

by Writers Edition

 

Link: https://www.writersedition.com/book-review-alibi-muse-by-vasiliki-dragouni-a-poetic-tapestry-of-myth-and-muse/

 

Alibi Muse by Vasiliki Dragouni, published in 2024 by Writers’ Edition, Greece, is a mesmerizing bilingual poetry collection that intertwines Greek and English to explore the realms of inspiration, identity, and the divine. Spanning 104 pages, this work showcases Dragouni’s lyrical finesse, blending vivid imagery with philosophical musings to create a deeply resonant emotional landscape.

The collection begins with a heartfelt dedication: “To everything that inspires us and gives us the motivation to go one step further every day.” This sets a contemplative tone, inviting readers into a world where creativity and existence converge. The preface, “Meditation,” introduces Dragouni’s introspective voice, depicting a figure who “closed her eyes to the pretense of the world” and “signed her name on the credit edges of her mind.” This reflective thread weaves through the collection, encouraging readers to delve into their own inner worlds.

Dragouni’s poetry oscillates between the earthly and the ethereal, often drawing on mythological and natural motifs. Poems like “Sunshine Scenarios” and “Gaia Mother” personify nature as a vibrant, emotional entity, with lines like “Spring is quite brave / she wears her heart out loud” and “Her cries are the harsh screams of lost time.” These works reflect a profound reverence for the earth’s beauty and its struggles. Similarly, “A Sunshine Halo” and “The Sibyllian Smile of Fortune” invoke figures like Alcyone and the Sibyl, merging classical allusions with contemporary insights on fate and resilience.

The bilingual presentation is a highlight, with each poem offered in both Greek and English, enhancing accessibility and showcasing Dragouni’s linguistic versatility. Her work, as noted in her biography, has been translated into languages such as Italian, French, and Chinese, underscoring its global appeal. The translations preserve the rhythm and emotional depth of the originals, making Alibi Muse a testament to the universality of its themes.

Informed by Dragouni’s academic background in English Literature and International Studies, the collection carries a global perspective. Poems like “Muse in Winter” and “A Key-Shaped Hairpin” explore the elusive nature of inspiration, portraying the muse as both intimate and enigmatic, leaving “no footprints in the snow” or navigating a “tower garden” heavy with unspoken truths. These pieces capture the fleeting essence of creativity with striking clarity.

While the collection’s evocative imagery and emotional depth are its strengths, some poems, such as “Furies in the Mirror,” may feel abstract to some readers, requiring multiple readings to fully unpack. Yet, this complexity enriches the experience, inviting deeper engagement. Alibi Muse is a luminous exploration of the human condition, ideal for those who cherish poetry that bridges the personal and the mythical. Dragouni’s work is a radiant addition to contemporary poetry, offering both solace and inspiration.

ΚΕΡΚΙΔΕΣ

 

Έβαλαν κερκίδες

έξω από το Άουσβιτς.

Όλοι παρακολουθούσαν.

Όλοι ήξεραν το σκορ.

Όλοι ήταν τρομοκρατημένοι

αλλά κανείς δεν είπε τίποτα.

 

Έτσι είναι και τώρα,

το Άουσβιτς παίζει παντού στις ειδήσεις.

Όλοι είναι τρομοκρατημένοι.

Όλοι βλέπουν, όλοι ακούν

αλλά κανείς δεν λέει τίποτα.

Το παρελθόν αναπαύεται σε δοχεία με στάχτες.

Το ίδιο και το μέλλον.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Tale Skull” - Skull Art by Ali Gulec

ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

 

Στο όνειρο της αναρρίχησης,

οι εύθραυστοι μηχανισμοί του πόνου και η ψυχή

η αόρατη σύνδεση με το σκοτάδι

ο άνεμος της σκέψης

η ανύψωση και η παράλογη εξαφάνιση

η δυσδιάκριτη φθορά του.

 

Στο όνειρο της αναρρίχησης,

η αμήχανη σημασία του ύψους

η ανούσια διάσταση της ασημαντότητας

και η δυσδιάκριτη πτώση

λίγο πριν το ξύπνημα στο ανεξήγητο μέτρο του φωτός

της ορισμένης μέρας.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΙΚΗ

 

Όχι, το να καίγεσαι επίτηδες δεν είναι ηρωικό.

Η σάρκα πρόκειται να ανατραπεί

αφήνοντας ένα μεθυσμένο φάντασμα σε ένα κρανίο

να χειραγωγεί μουδιασμένα χέρια και πόδια.

Η επιθυμία είναι ηρωική:

μείνε ζωντανός,

ζήσε μέχρι να πεθάνεις.

Ο σκοπός της ζωής είναι προφανής

εκτός κι αν διαψεύσεις την υπόθεση.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΓΟΤΘΙΚΟΣ ΓΡΑΝΙΤΗΣ

 

Μια φωτισμένη φλάντζα κόκκινου το σούρουπο

γλιστράει απέναντι,

αντικατοπτρισμοί φαντασμάτων

στα παλιά σπίτια.

Η πόλη προετοιμάζεται για την αυριανή δουλειά..

Μια ελαφριά σιωπή, λαμπτήρες δρόμου,

τεντωμένες σκιές

και κοντά στη γωνία

αναδυόμενο γκρι σε σταθερό μπλοκ

σαν γοτθικός γρανίτης στην οθόνη.

 

Βασιλική Δραγούνη

Dark shadow silhouette photo by Alex Linch

Η ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

 

Η εντροπία της μνήμης καιροφυλακτεί

στο δωμάτιο της Ωραίας Κοιμωμένης,

αναδιοργανώνει το πλεόνασμα χάους.

Η Χιονάτη είναι ακόμα σε εξέλιξη

και η Σταχτοπούτα είναι ήδη ένας μύθος.

Η πριγκίπισσα κοιμάται πάνω από είκοσι κουβέρτες

μα πάντα νιώθει το τσίμπημα του μπιζελιού.

Η Ραπουνζέλ αφήνει τα μαλλιά της

αρκετά μακριά για να τα κόψει, και τα κόβει. 

Η Κοκκινοσκουφίτσα κουβαλάει

φρέσκες κρεατόπιτες στο δάσος

για να παρασύρει τους λύκους στο χαμό τους,

για να τους γδάρει όταν θα αποκοιμηθούν

στο ορειχάλκινο κρεβάτι της.

Η εντροπία της μνήμης περιμένει αδιάκοπα

ένα δηλητηριασμένο μήλο,

έναν ύπνο εκατό χρόνων,

ένα θρυμματισμένο γυάλινο γοβάκι

που έχει σπάσει σε τόσα κομμάτια

ώστε κανείς ερωτευμένος πρίγκιπας

δεν έχει τη διάθεση

να το ξανακολλήσει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΦΩΣ

 

Ποιος νομίζεις ότι στεγνώνει τα ρυάκια του φωτός

που ανατριχιάζουν τις κουρτίνες;

Και ποιος νομίζεις βάζει φίμωτρο στα σκυλιά της αγέλης;

Ποιος πιστεύεις ότι ακούει ακατόρθωτους ήχους

από τα στόματα των λουλουδιών,

εκείνα τα μουγκρητά του θανάτου σε άγνωστα βάζα

πάνω σε επιφάνειες που σκονίζονται από το φεγγάρι;

Υπάρχει μόνο μία ώρα ακόμα πριν το φως,

η ώρα που έρχεται ταλαντευόμενος στην άκρη της νύχτας.

Τον βλέπεις να στέκεται εκεί

με το μοναχικό καλωσόρισμα στο πρόσωπό του,

τα χέρια του απλωμένα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

 

Είναι αυτός που έχει καρδιά για μυαλό

κι ένα κρανίο γεμάτο γκράφιτι με αγριολούλουδα.

Είναι αυτός με την αύρα του νεκρού δρόμου,

με έναν άγγελο στον ένα του ώμο

που κάνει πιρουέτες τόσο αργά

ώστε μπορείς να διακρίνεις μέσα τους τον διάβολο.

Είναι αυτός με τα δέκα μεσαία δάχτυλα

και με τη μόνιμη πολεμική βαφή φτιαγμένη από χολή

κάτω απ’ τα δυο μάτια.

Είναι αυτός που έχει παράθυρα με αράχνες της ψυχής,

ένα ηλιακό πλέγμα από ανεμοστρόβιλο  

και ρυάκια από δάκρυα κατευθείαν

στα σπασμένα πέλματα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ

 

Πολύ νωρίς το πρωί -

τα φώτα είναι ακόμα αναμμένα στην πόλη.

Ξυπνάω για να διαβάσω στίχους

καταραμένων ποιητών,

να ανάψω ένα θυμίαμα στην ησυχία

και να νιώσω τον εαυτό μου να μπαίνει

στη σπάνια ηρεμία μιας τέτοιας ώρας.

Η σκιά του χεριού μου

κινείται πάνω στη στενή σελίδα

μαύρο μελάνι ρέει από τα δάχτυλά μου

πέφτει πάνω στο σεντόνι.

Η στήλη του γαλανόλευκου καπνού

ανεβαίνει και διαχωρίζεται

σε ένα ελικοειδές μοτίβο.

Η κόκκινη λάμπα αναδεικνύει αθέατες όψεις

μιας σκοτεινής διάστασης.

Το φως αιωρείται γύρω από την πηγή του.

Ο καταραμένος ποιητής

του κλειστού μου βιβλίου

αποσιωπά τα λόγια του για τα δικά μου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

 

Το Είναι είναι εδώ, στην είσοδο

της υπόσχεσης του ονείρου

που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά

σε καθρέφτες με ανάδρομες εικόνες

και συμπεράσματα φτιαγμένα

από γυαλί.

Το όνειρό σου ονειρεύεται

χωρίς εσένα.

Το ξέρεις, γιατί κοιτάζεις

μέσα στους καθρέφτες

και βλέπεις τον εαυτό σου παντού.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

 

Αναρωτιέσαι για την εναλλακτική ζωή τους

με τους απόλυτους όρους της σκέψης σου.

Οι άγγελοι της κοινής απελπισίας δε μιλούν ποτέ

μα κατεβαίνουν γύρω σου και στροβιλίζονται

με τις σκιές τους να χτυπάνε σαν φτερά

σε κύκλους ομόκεντρους ανύψωσης και πτώσης.

Ακολουθώντας το πιο σκοτεινό σου όνειρο

προς το απατηλό κέντρο όπου ο καθρέφτης σπάει,

σκορπίζουνε τα θραύσματά σου σε σταδιακή λάμψη 

έτσι όπως δραπετεύεις από το κέντρο που σε κρατάει,

από τον ξέφρενο χορό του να είσαι.

Δεν ανοίγεις ποτέ τα μάτια σου.

Περιστρέφεσαι σε ελλειπτικές τροχιές

με χέρια εκτεινόμενα στο ανάγλυφο του χάους.

Ο ουρανός είναι ένα μοναχικό σώμα.

 

Βασιλική Δραγούνη