ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

 

Αναρωτιέσαι για την εναλλακτική ζωή τους

με τους απόλυτους όρους της σκέψης σου.

Οι άγγελοι της κοινής απελπισίας δε μιλούν ποτέ

μα κατεβαίνουν γύρω σου και στροβιλίζονται

με τις σκιές τους να χτυπάνε σαν φτερά

σε κύκλους ομόκεντρους ανύψωσης και πτώσης.

Ακολουθώντας το πιο σκοτεινό σου όνειρο

προς το απατηλό κέντρο όπου ο καθρέφτης σπάει,

σκορπίζουνε τα θραύσματά σου σε σταδιακή λάμψη 

έτσι όπως δραπετεύεις από το κέντρο που σε κρατάει,

από τον ξέφρενο χορό του να είσαι.

Δεν ανοίγεις ποτέ τα μάτια σου.

Περιστρέφεσαι σε ελλειπτικές τροχιές

με χέρια εκτεινόμενα στο ανάγλυφο του χάους.

Ο ουρανός είναι ένα μοναχικό σώμα.

 

Βασιλική Δραγούνη