ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΛΟΟΥΝ

 

Πάντα έβρισκα ανατριχιαστικούς

τους κλόουν του τσίρκου

που έβλεπα ως παιδί.

Με τα ψεύτικα χαμόγελα

και τα ζωγραφισμένα δάκρυα

στα μακιγιαρισμένα πρόσωπά τους,

τοποθετώντας πράγματα γύρω από το ρινγκ,

πέφτοντας από σκάλες,

αποτυγχάνοντας στα ταχυδακτυλουργικά

ή ισορροπώντας σε λεπτό σχοινί,

ρίχνοντας νερό

ο ένας πάνω στον άλλο,

ποζάροντας με άνεση

ανάμεσα σε γελοιότητες,

δεν ήταν αστείοι

αλλά εξωφρενικά αλλόκοτοι.

Και τώρα οι κλόουν είναι ελεύθεροι,

έχουν μετακινηθεί έξω απ’ το τσίρκο -

όλος ο κόσμος είναι το τσίρκο τους τώρα.

«Φέρτε τους κλόουν» φωνάζει το κοινό

και ανεβαίνουν στη σκηνή

αλλά κανένας δεν γελάει.

Το θέαμα δεν είναι

πλέον για γέλια.

 

Βασιλική Δραγούνη