ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ

 

Πολύ νωρίς το πρωί -

τα φώτα είναι ακόμα αναμμένα στην πόλη.

Ξυπνάω για να διαβάσω στίχους

καταραμένων ποιητών,

να ανάψω ένα θυμίαμα στην ησυχία

και να νιώσω τον εαυτό μου να μπαίνει

στη σπάνια ηρεμία μιας τέτοιας ώρας.

Η σκιά του χεριού μου

κινείται πάνω στη στενή σελίδα

μαύρο μελάνι ρέει από τα δάχτυλά μου

πέφτει πάνω στο σεντόνι.

Η στήλη του γαλανόλευκου καπνού

ανεβαίνει και διαχωρίζεται

σε ένα ελικοειδές μοτίβο.

Η κόκκινη λάμπα αναδεικνύει αθέατες όψεις

μιας σκοτεινής διάστασης.

Το φως αιωρείται γύρω από την πηγή του.

Ο καταραμένος ποιητής

του κλειστού μου βιβλίου

αποσιωπά τα λόγια του για τα δικά μου.

 

Βασιλική Δραγούνη