ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ

Σήμερα δεν μπορώ να ασχοληθώ

με τον κόσμο των μεγάλων προσδοκιών

και των ακόμα μεγαλύτερων ματαιώσεων.

Έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω.

Ακούω τον τυφώνα σταδιακά να μετατρέπεται

σε έναν κενό τοίχο καθαρής βροχής

όπου τίποτα δεν εμφανίζεται παρά μόνο

η συνείδηση, με τη μορφή μιας διάφανης ομπρέλας.

Βλέπω τις αλκυονίδες μέρες να φωτίζουν

ένα νέο τοπίο δυνατότητας στον ανεμοδαρμένο ουρανό

ενώ ο κρυμμένος ήλιος περιμένει

το επόμενο κεφάλαιο.

Αισθάνομαι τα πάντα να αλλάζουν

σηματοδοτώντας ένα ίχνος μακριά απ' τον χαμένο χρόνο.

Ακόμα και η αλλαγή γίνεται κάτι άλλο,

ίσως σιωπή.

Έτσι λοιπόν όχι, σήμερα δεν μπορώ να ασχοληθώ

με τον κόσμο των μεγάλων προσδοκιών

και των ακόμα μεγαλύτερων ματαιώσεων.

Και πιθανότατα ούτε και αύριο, επίσης.

Βασιλική Δραγούνη