ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΔΕ ΣΙΩΠΗΣΑΝ ΠΟΤΕ

Κοιμήθηκα κι ονειρευόμουν μία ζωή χωρίς χέρια.

Αντ ' αυτών, στο τέλος του βραχίονα

είχα από ένα μαύρο, αρχαϊκό κοράκι.

Κάθε φορά που έκρωζε, ένα άτομο θα πέθαινε

-όχι εκεί που βρισκόμουν αλλά κάπου μακριά,

σε έναν τόπο χωρίς όνομα.

Αγωνιζόμουν να κρατήσω τα κοράκια ήσυχα, μα αποτύγχανα.

Κάθε φορά τον θάνατο στα χέρια μου κρατούσα.

Ξύπνησα εξαντλημένη απ' τ' όνειρο,

εξακολουθώντας μάταια να επιβάλλω τη σιωπή

σε ιαχές και φτερουγίσματα που μαχαιρώναν τον αέρα.

Ήταν δικό μου τ' όνειρο κι ήταν τα χέρια μνήμη.

Βασιλική Δραγούνη

ΣΤΑΧΤΕΣ

Ντύσου στα μαύρα και φίλα με για το αντίο.

Όλα επαναλαμβάνονται στην απουσία μας.

Οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες

και τα στεφάνια κρέμονται στις πόρτες

ενώ κάποιο είδος θανάτου ξεγλιστρά

απρόβλεπτα κι ασύμμετρα

δημιουργώντας συνθέσεις 

με ποικίλα ηχοχρώματα και σχήματα.

Το χειρότερο απ' όλα, ωστόσο,

είναι το κατεστραμμένο παραμύθι.

Τουλάχιστον, είμαστε ακόμα ζωντανοί

μέσα σε ένα ασφαλές νωθρό τίποτα.

Πού είναι η δύναμη που χρειαζόμαστε

για να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο της παραίτησης;

Μας εγκατέλειψε κι αυτή, επιβεβαιώνοντας

το κατεστημένο της αυτοκαταστροφής.

Απ' τις ωραίες στιγμές τι απομένει;

Η απάντηση είναι οι στάχτες, μόνο αυτό.

Βασιλική Δραγούνη

ΜΟΡΦΕΑΣ

Πώς ορίζεται η απώλεια;

Η χρονική στιγμή που χάνεται

στα χαρακώματα της σκέψης;

Πώς ορίζεται η απουσία;

Ένα εξαφανισμένο είδος

που πρέπει να θρηνήσουμε;

Αντέχουμε να σώσουμε τους εαυτούς μας

από το συνονθύλευμα

των άτρωτων ιδεών μας;

Τι ακολουθεί μετά από μας;

Αυθυποβολές επιθυμιών ανεκπλήρωτων

που επιστέφουν στο τίποτα

ή σκέψεις βολικές

που εξατμίζονται

σε τεχνητούς παραδείσους;

Όλη νύχτα

οι μνήμες αγκομαχούν

στου Μορφέα την πλάνη.

Όλη νύχτα

μιλούν μεταξύ τους οι σκιές

και το σκοτάδι ακούει.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΗΜΕΡΟ ΤΙΠΟΤΑ

Φυσικά, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

Το μέλλον δεν χτίζεται για να διαρκέσει

και η πραγματικότητα δεν είναι αμέτοχη πάσης φθοράς.

Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από άμμο,

όχι από τσιμέντο

και τα κάστρα σκορπίζονται στον άνεμο

αφήνοντας εφήμερα ίχνη απατηλότητας

στο αδιάκοπα κυμαινόμενο σκοτάδι

του ανήμερου τίποτα

όπου ο κόσμος που γνωρίζουμε

και ο κόσμος που φοβόμαστε

απειλούνε να συναντηθούν.

Βασιλική Δραγούνη

ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Έγινε επιτέλους

αυτός που πάντα επεδίωκε να είναι:

όχι πια ευάλωτος

στις ζημιογόνες λέξεις των άλλων

μέσα στα πλαίσια της εκάστοτε κριτικής,

της υψηλής αυτής τέχνης

που ασκείται εν απουσία

πραγματικής δράσης.

Έμαθε επιτέλους

τους βασικούς κανόνες προφοράς

κάποιων ταξιδιωτικών διαλέκτων,

μα εξακολουθεί να κάθεται μόνος

σε ένα δωμάτιο γεμάτο ξένους

προσπαθώντας να πιάσει κάποιες

συλλαβές από εδώ κι από εκεί

ή να μιμηθεί ορισμένους ήχους

και κινήσεις.

Αλλά ένα ξεκάθαρο μήνυμα;

Ω, αδύνατον,

είναι ήδη χαμένος στη μετάφραση,

πολύ απασχολημένος για να αντλήσει  

το ουσιαστικό νόημα

μέσα από παράλληλες προσεγγίσεις

μιας διακειμενικής κρυπτικότητας

που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει

μα εκείνη του αντιστέκεται.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΔΥΣΗ

Ας είναι ένα αίνιγμα ασύμπτωτο

από τον κόσμο των γρίφων,

παλιό, σαν προαιώνια ουτοπία

μα φαινομενικά καινούργιο.

Ας παραμένει ξεχασμένο

στην άλλη υπόσταση των πραγμάτων

μα και εξίσου αληθινό

σαν μια νέα ανακάλυψη.

Κι ας είναι οι λέξεις του γεμάτες τραύματα,

σε μια ασύμμετρη διάταξη

στο μάτι που τις βλέπει

και στη φωνή που τις διαβάζει δυνατά.

Κι ας είναι τόσο σύντομο,

σαν την ξαφνική ανάδυση μιας σκέψης

που απελευθερώθηκε τυχαία

από την σελίδα

σε μιαν επισφαλή προσπάθεια συνάντησης

με την αληθινή στιγμή της

χωρίς ανάγκη να δικαιολογήσει

την απουσία της.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΑΛΛΟ ΝΟΗΜΑ

Οι μέρες έρχονται και παρέρχονται

σαν αθώοι παρευρισκόμενοι

χωρίς άλλα συσσωρευμένα ψυχολογικά,

παράλληλες συζητήσεις, εκζητήσεις και τοποθετήσεις.

Κάποιες λέξεις μόνο σχηματίζουν σκέψεις,

που καλλιεργούν ιδέες,

που υποθάλπουν ένα πλήθος αναμνήσεων

συνδεδεμένων με πολλαπλούς δυσνόητους τρόπους.

Κάποιες άλλες φορές πάλι

οι προτάσεις γίνονται λέξεις, 

οι λέξεις συλλαβές

κι οι συλλαβές φθόγγοι

έως ότου το διαμελισμένο νόημα

να αρχίσει να παρατάσσεται ξανά

ανάμεσα σε διφορούμενες δηλώσεις και στρεβλώσεις,

σαν μια ετεροκίνητη μαριονέτα χωρίς αρθρώσεις.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΗΚΟΥΣΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Λυπάμαι, αγαπητές μου λέξεις,

για την ανήκουστη υπόσχεση

ότι η ανακύκλωση μίας αέναης σκληρής αλήθειας 

θα διατηρούσε μια κίνηση

στην ακινησία σας.

Δεν ήταν τελικά καλή ιδέα

για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

Και λυπάμαι, αγαπητό μου ποίημα,

που δεν πρόλαβα να σε καταγράψω

όσο ήταν καιρός. Βλέπεις,

νόμιζα ότι θα 'μενες

λίγο παραπάνω, αλλά εσύ

έφυγες ανεπιστρεπτί μαζί με οτιδήποτε άλλο

ήταν στη λίστα με τα ψώνια μου.

Λυπάμαι, τέλος, που το κυρίως θέμα

υπήρξε, ελλείψει συνοχής, τόσο ευμετάβλητο,

τόσο υποκείμενο στην παρεμβολή της τύχης

ώστε αντί ενός χώρου

πρόσφερε ένα κενό.

Δεν μπορούν να γίνουν τροποποιήσεις τώρα,

μόνο ένα νέο σχέδιο.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ

Κενή σελίδα, με απογοητεύεις τόσο.

Μοιάζεις να καταδικάζεις εκείνες τις λέξεις

που δοκιμάζουν τη σιωπή.

Πόση ακόμη αμφιβολία χρειάζεσαι

για να ενσαρκώσεις έναν στίχο;

Κάποτε ήμασταν τόσο καλά μαζί.

Όταν καθόμασταν αντικριστά κι αδέξια

στο πρώτο φως της κάθε επόμενης ημέρας

παλεύοντας με λέξεις, σκέψεις, κανόνες κι εξαιρέσεις

μέσα σε ένα ανορθόγραφο σύμπαν.

Τώρα, κάθε φορά που σημαδεύω

λέξεις γεμάτες τρύπες

με μολύβι μετέωρο,

μία απειλητική φωνή μου ψιθυρίζει:

"Όλα έχουν ειπωθεί από πριν.

Όλα έχουν ειπωθεί από πριν."

Βασιλική Δραγούνη

REUNION

Δεκαετίες πέρασαν από τις χοροεσπερίδες

και τις σχολικές εργασίες για το σπίτι.

Οι παλιοί κύκλοι των φίλων

τώρα έσπασαν σε μικρά τόξα

που από το καθένα λείπουν

μεγάλα κομμάτια.

Είναι όλοι ενήλικες τώρα -έτσι λέει το ημερολόγιο.

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια επιτρέπονται,

τα γονικά ταμπού ξεπεράστηκαν,

τα ψυχολογικά απωθημένα διαγνώσθηκαν.

Να και οι ημιμαθείς παντογνώστες

που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν

στα πρότυπα αποφοίτησης,

μα τώρα υπερήφανα υψώνουν τον πήχη

στο φθαρμένο σανίδι της πραγματικότητας

και παρελαύνουν πάνω του με φορτωμένα όπλα.

Θα μπορούσε να υπάρχει ένα τέρας ανάμεσά τους

-ή κάπου μέσα στον καθέναν τους.

Ο κενός κατάλογος της αμφισβήτησης

είναι τώρα φορτωμένος και βαρύς.

Νεότεροι είχαν μάθει

να ακολουθούν το χρήμα.

Τώρα που τα χρόνια τους

ζυγίζουν περισσότερο

από τους θησαυρούς τους

ακολουθούν και άνθρακες, επίσης.

Βασιλική Δραγούνη

ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ

Ο καθένας έχει τη δική του ιστορία:

Ξέρει ότι τα πιο λυπηρά ψέματα

είναι αυτά που λέει στον εαυτό του

για αυτό που δεν μπορεί να διαχειριστεί

και έμαθε να το υπομένει.

Ξέρει πόσο αποθαρρυντικό είναι

οι βολικές του προσκολλήσεις

εύκολα να καταντούν

σκορπισμένα ανεμομαζώματα.

Ξέρει πόσο επικίνδυνο είναι

να προσπαθεί να συντρίψει Συμπληγάδες

με πόδια ασθενικά

που δεν έμαθαν να αντέχουν.

Ξέρει πόσο μάταιο είναι

η Πύρρειος νίκη να εξακολουθεί να παραμένει

η μόνη του επιλογή

σε μάχες δίχως νόημα.

Ξέρει πόσο οδυνηρό είναι

σε σενάρια μεγάλων προσδοκιών

με ετεροχρονισμένο απόηχο

η ιστορία να βάζει την τελεία

σε κάθε πρόταση.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΟΡΑΤΟΙ ΨΙΘΥΡΙΣΤΕΣ

Ένα κυρτωμένο σχήμα αποστρέφεται το αμυδρό φως

καλύπτοντας το πρόσωπό του με τα χέρια του.

Ένα άλλο σε ατενίζει με κενό βλέμμα.

Ένα τρίτο αποσύρεται σε μια παλιά λήθη

βαδίζοντας αργά, με τον ρυθμό του πεπρωμένου.

Αν πας εκεί, προετοιμάσου να συναντηθείς

με αόρατους ψιθυριστές.

Αν πας εκεί, προετοιμάσου να απορροφηθείς

από τα ίδια τα σκοτάδια που φοβάσαι,

εκεί όπου τα μάτια είναι πάντα ανοιχτά

παραμονεύοντας την κάθε σου κίνηση,

εκεί όπου πάντα κάτι προσπαθεί να σε αρπάξει

από τα πόδια ή τα μαλλιά

ή σταματά έξαφνα μπροστά σου.

Πώς θα ξέρεις ποιον να αποκρούσεις;

Όλοι έχουν μια αξίωση από σένα.

Όλοι προσπαθούν να αγγίξουν το πρόσωπό σου

με βέβηλα χέρια.

Βασιλική Δραγούνη

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ & ΕΡΩΤΑΣ

ΣΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ

Εδώ είμαστε και πάλι,

τα δάχτυλα καμπυλωτά

πάνω απ' το πληκτρολόγιο

έτοιμα να καταγράψουν

όγκους βιώσιμων λύσεων

για τα πιο περίπλοκα προβλήματα

του κόσμου.

Κανείς ποτέ δεν μπορεί να αποκλείσει

την υπόσχεση της ζωής,

της ελευθερίας

και της επιδίωξης της ευτυχίας

ούτε το ενδεχόμενο της παραίτησης

από μετρητές φθοράς,

συμβιβασμών και "πρέπει".

Κι εντελώς ξαφνικά

η πραγματικότητα επιστρέφει.

Ποια είναι η πραγματικότητα;

Η αλήθεια.

Ποιανού η αλήθεια;

Υπάρχει μόνο μία αλήθεια,

κλειδωμένη σ’ ένα αρχείο

που ακόμα δεν εστάλη

και που μέρα με τη μέρα παρακμάζει

παγιδευμένη στα περιθώρια 

του στατιστικού λάθους.

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Ισχυρές ριπές ανέμου

που σαρώνουν οτιδήποτε αγγίζουν

αναγκάζουν έρποντα φυτά

και ψηλά δέντρα να λυγίζουν

με τον ίδιο τρόπο.

Επιστήμονες και πολιτικοί

μελετώντας τα διαγράμματα διακύμανσης

της στάθμης του υπόγειου νερού 

συνθέτουν από υψηλών προδιαγραφών γραφεία

πρωτοποριακά άρθρα για τους νόμους της αιτίας

και του αποτελέσματος.

Πολυδιαβασμένοι συγγραφείς

ξαναγράφουν το βιβλίο της Γένεσης

για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε

τα φυσικά, ανθρώπινα χαρακτηριστικά μας

απεικονίζοντας τον Κάιν ως διαχειριστή

γενετικά τροποποιημένων οργανισμών,

ικανών να εξολοθρεύσουν ο ένας τον άλλον

χωρίς επαρκή λόγο.

Και στη συνέχεια, δημοφιλείς ειδήμονες

και απλοί πολίτες

διατυπώνουν εκτενή ​​σχόλια

για το πόσο προφανή ήταν όλα,

για το πώς θα έπρεπε να τα είχαμε προβλέψει

και για τα πλαίσια υλοποίησης δράσης

που ήταν να αναλάβουμε

για να τα αντιμετωπίσουμε νωρίτερα.

Ίσως, αν απεικονίζαμε τη Γη

σαν ένα εκπτωτικό κουπόνι

αναγνωρισμένου κατασκευαστή

με μια εμφανή ημερομηνία λήξεως

και μια λεπτομερή λίστα

περιορισμών και αποκλίσεων,

θα μπορούσαμε να ενεργοποιήσουμε εκείνες τις δυνάμεις

που απαιτούνται για κάποια πραγματική δράση

πριν να είναι πολύ, 
πάρα πολύ 
αργά.

Βασιλική Δραγούνη

Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ

Μέσα σε ήρεμες σιωπές

χωρίς απάντηση,

έτσι κινείται ο δικός της χρόνος.

Ακόμα μία ατάραχη νύχτα,

τα σταυρωμένα πόδια της γυμνά,

κάποιος εκεί κοντά να κοιμάται

και το δωμάτιο αρκετά ζεστό,

για να αρχίσει να βυθίζεται αργά σ' ένα πολύτιμο βιβλίο

που της πήρε μια ολόκληρη ζωή να το διαβάσει.

Ήταν η άγρυπνη σύζυγος

του κοιμισμένου άνθρωπου

που ονειρευόταν στον ύπνο του

σαν να μην ήταν εκείνη παρούσα.

Και ζούσαν κάπως έτσι:

αυτός στον καναπέ του

κι αυτή στην κουνιστή καρέκλα να διαβάζει

-αν και δεν γύρισε ποτέ της μια σελίδα

ούτε κι αυτός μετακινήθηκε σε μια πιο άνετη θέση

κι ούτε το τζάκι έσβησε ποτέ.

Κι αυτή ήταν η πραγμάτωσή τους:

να βρουν την ευτυχία

σε μία κλινική ακινησία

χωρίς κανένα περιεχόμενο

και καμία φιλοδοξία

σαν μια πορεία, προδιαγεγραμμένη εξ αρχής

να καταλήξει έτσι.

Βασιλική Δραγούνη

ΛΗΣΜΟΝΙΑ

Ήταν σιωπηλή πολύ καιρό

τόσο, που φαινόταν χρόνια

με όλα στο βάθος τ’ ανείπωτα

να συντηρούν στις κρύπτες τους

ό,τι ήταν να μείνει 
κι ό,τι ήταν να χαθεί.

Τελικά, μια μέρα είπε:

"Κάθε δέντρο στη γη σηματοδοτεί έναν τάφο

για κάθε νεκρό που λησμονιέται.

Αν σκάψεις δεν θα βρεις τίποτα

αλλά τα σώματα βρίσκονται εκεί.

Είναι αόρατα σώματα."

Κοίταξε τα πόδια της

και χάραξε με τη φτέρνα

μια γραμμή πάνω στο χώμα.

Και μετά απ' αυτό

δεν είπε ούτε μια λέξη.

Στην πραγματικότητα, δεν μίλησε ποτέ ξανά.

Βασιλική Δραγούνη