ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Πεζοπορείς με γυμνό πέλμα

τραυματισμένος, καλυμμένος με διακριτικά

κι ασβεστωμένα λάβαρα

σέρνοντας τη φωτιά με ένα μακρύ σχοινί

καθώς σκαρφαλώνεις στο ταραγμένο πρόσωπο

αυτού του κόσμου.

Προετοιμάζεις το πεδίο της μάχης σου.

Τα εικονίσματα, τα όπλα,

τα σκεύη της σφαγής.

Θα τα χρειαστείς. Δεν γίνεται αλλιώς.

Αυτός ο κόσμος χρειάζεται μια δόση κόλασης

κάπου κάπου.

Το ένα βήμα διαδέχεται το άλλο

και η φωτιά εξακολουθεί να καίει.

Η γη αποστρέφεται ξανά τον ήλιο

και το σκοτάδι χτυπά πίσω του την πόρτα

του φωτός και της ύπαρξης.

Περπατάς μόνος στην αδιαπέραστη νύχτα.

Θα έρθει άραγε ξημέρωμα; Και βέβαια.

Ναι, και βέβαια. Αλλά πότε;

Βασιλική Δραγούνη