ΕΝΑΣ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ

Μικρό αθώο περιστέρι,

σε κρατώ μέσα απ' τη φυλακή του ύπνου

ενώ ένα μαύρο ανυπότακτο γεράκι παρακολουθεί

από το σκοτεινό δέντρο της νύχτας

παροτρύνοντας τον εαυτό του

στην απελευθέρωση του ξυπνήματος

η οποία έχει το δικό της

τοπίο τρόμου.

Πώς θα σε σώσω,

όταν το χέρι μου δεν σου προσφέρει πτήση

μακριά απ' αυτό το όνειρο;

Γιατί χρονοτριβείς σε υπομονετική εμπιστοσύνη

σαν ένας απερίσκεπτος οιωνός του εαυτού σου;

Τα σύμβολα μας περιβάλλουν

σουρεαλιστικά και αδιαπέραστα

έτσι όπως συγχωνεύονται σε ένα κολάζ μυστηρίου.

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν σε κάτι:

Εγώ θα σου δώσω τον φόβο μου για να μπορέσεις

να τον μεταφράσεις σε πτήση

κι εσύ θα παραμείνεις

νοερά μαζί μου.

Βασιλική Δραγούνη