ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

Έχει ειπωθεί πως ο μόνος τρόπος για να καταλάβει και να βιώσει κανείς απόλυτα τον κόσμο και τη ζωή είναι η ποίηση. Ίσως είναι έτσι, ίσως και όχι. Ωστόσο, κάθε καλό βιβλίο ποίησης αποκαλύπτει το δρόμο μέσα από τα θολά τοπία της ειμαρμένης, προσθέτοντας σε κάθε στάδιο της διερεύνησης καινούριες ψηφίδες στο μωσαϊκό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στις «Πύρινες σταγόνες σε θολό τοπίο» ο ποιητής Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου παρατηρεί, αφουγκράζεται και καταγράφει τα «σημεία των καιρών» και αισθάνεται, στοχάζεται κι υπονοεί, στα όρια του εφικτού, μια διαφορετική διαδρομή. Μια διαδρομή που τροφοδοτείται και υποστηρίζεται από τις πύρινες σταγόνες που γίνονται φωτιά από σημάδια πάνω στη σελίδα, από τη φωτιά που είναι η καρδιά που φλέγεται από ερωτήματα δίχως αρχή και τέλος.

Η ποιητική του πένα ακροβατεί ανάμεσα στην ανιδιοτέλεια της δοτικότητας και στα «δούναι και λαβείν» τόσο της ιδιωτικής μας οδού όσο και του δημόσιου βίου μας, αναμετρώντας τη ζωή με ειλικρίνεια και εντιμότητα.

Οι «πύρινες σταγόνες» του γίνονται κομιστές καταιγίδας και ανατροπής του θολού τοπίου της αδυσώπητης κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας, με όλες τις συμφορές που επεφύλαξε αυτή για τη χώρα μας.

Ανησυχίες, πλάνες, μικρότητες και ανατάσεις, χαρές και φόβοι, βάσανα και διαψεύσεις έρχονται στο προσκήνιο για να δηλώσουν την παρουσία τους και να ζητήσουν μια τελευταία ευκαιρία για εξιλέωση.

Οι ερινύες της σιωπής αλλά και οι μαινάδες της επιθυμίας, ως αμετανόητοι δικαστές εμφανίζονται με αγέρωχη όψη. Όπως και η τελική συνειδητοποίηση ότι όσο πιο ευάλωτος, ευαίσθητος και εκδηλωτικός γίνεται ο άνθρωπος, τόσο πιο δυνατός καταλήγει να είναι.

Βασιλική Δραγούνη

Από τον πρόλογο της έκδοσης