ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ

Είμαι το παιδί που δεν έμαθες ποτέ.

Μισό φτιαγμένο από όλα όσα υπονοείς για μένα,

μισό φτιαγμένο από εγωισμό.

Είμαι το μικρό κορίτσι με το αυθάδες στόμα

και τα θορυβώδη μάτια

που αρπάζουν ό,τι βλέπουν.

Φαίνομαι τόσο αθώα στο παιδικό μου φόρεμα

με τις ξανθές κυματιστές μου μπούκλες.

Αναρωτιέμαι ποια πιστεύει ο καθρέφτης μου πως είμαι.

Τόσο ανεπιτήδευτη που διστάζω να υπογράψω

το ξεθωριασμένο λεύκωμά σου με κάτι πνευματώδες

που δεν μπορείς ακόμα να διαβάσεις.

Είμαι το θυμωμένο παιδί

στην άκρη του ουράνιου τόξου,

κλεισμένο έξω από την παιδική χαρά των παιχνιδιών μου

αγκαλιάζοντας σφιχτά μια κούκλα μέχρι να πεθάνει από ασφυξία

κλείνοντας τα μάτια της με τα ακροδάχτυλά μου

καθώς απομακρύνομαι.

Βασιλική Δραγούνη