ΑΝΑΚΩΧΗ

Για περισσότερα από τριανταπέντε χρόνια

δεν ήταν κάτι παραπάνω από σκιά.

Ένα ξεχασμένο βιβλίο

σε μια εφεδρική κρεβατοκάμαρα

χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον

-υπολογίσιμη παρ' όλα αυτά.

Η ζωή και οι επιδιώξεις του

δικές της.

Χωριστές

μα αλληλοεπικαλυπτόμενες.

Πλοία που ταξίδευαν

σε διαφορετικούς προορισμούς

κάνοντας μόνο κοινή χρήση

ενός λιμένα αναφοράς.

Αυτήν την άνοιξη όμως

τα πράγματα άλλαξαν κάπως.

Ανεπαίσθητα στην αρχή:

Χαιρετισμοί στην πόρτα,

ένα περιστασιακό φιλί για καληνύχτα.

Διστακτικές αλλά περιέργως ευπρόσδεκτες

είναι κι οι νύχτες

κάτω απ' τα ίδια σκεπάσματα

ή τα ανοιξιάτικα απογεύματα

όταν το τελευταίο φως της μέρας

στην καθοδική πορεία του

εκπέμπει ένα χάδι απρόσιτο

πίσω απ' το παράθυρο χωρίς θέα, στο σαλόνι.

Εκεί που κάθονται μαζί

πολύ κουρασμένοι πλέον για να βγουν

ο ένας από τη ζωή

του άλλου.

Βασιλική Δραγούνη