ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Α' Βραβείο Διηγήματος 14ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ

Ένας Ινδουιστής μοναχός, κατά τη διάρκεια ενός οδοιπορικού του στη Βόρεια Ινδία, περνούσε από την πόλη Τζαϊπούρ του Ρατζαστάν. Καθώς περνούσε έξω από ένα αρχοντικό, είδε ένα μεγάλο κλουβί με εξωτικά πτηνά μέσα. Συμπονετικός καθώς ήταν, ταράχτηκε από το θέαμα των φυλακισμένων πουλιών και αποφάσισε να κάνει κάτι γι' αυτό. Χτύπησε αμέσως την πόρτα. Ο ιδιοκτήτης βγήκε έξω, έκπληκτος. Δεν του χτυπούσε συχνά ένας μοναχός την πόρτα.

«Γιατί κρατάς αυτά τα δύσμοιρα πουλιά φυλακισμένα στο κλουβί;» ζήτησε να μάθει ο μοναχός, μόλις βγήκε ο ιδιοκτήτης.

«Γιατί μου αρέσει να τα βλέπω», απάντησε ο ιδιοκτήτης. «Είναι σπάνια πουλιά. Έχω καταβάλει μεγάλο αντίτιμο για την αγορά τους».

«Αν σου δώσω τα χρήματα, θα τα απελευθερώσεις;» ρώτησε ο μοναχός.

Ο ιδιοκτήτης σκέφτηκε για μια στιγμή. Δεν ήθελε να διαφωνήσει με έναν μοναχό.

«Εντάξει», του είπε, «θα τα απελευθερώσω για εκατό χιλιάδες ρουπίες».

Ο μοναχός άνοιξε το δισάκι του και έδωσε στον ιδιοκτήτη τα χρήματα, τα οποία είχε συγκεντρώσει από διάφορες δωρεές. Ο ιδιοκτήτης υποκλίθηκε στον μοναχό και άνοιξε την πόρτα του κλουβιού. Ένα προς ένα, τα πουλιά πέταξαν μακριά. Ο μοναχός ήταν περήφανος για τον εαυτό του. Ευχαρίστησε τον ιδιοκτήτη και συνέχισε το ταξίδι του.

Μετά από λίγες μέρες, στο δρόμο της επιστροφής, ο μοναχός πέρασε και πάλι από το ίδιο σπίτι. Κοίταξε το κλουβί. Τα πουλιά ήταν μέσα. Ο μοναχός αισθάνθηκε εξαπατημένος. Χτύπησε την πόρτα με θυμό.

«Γιατί ξαναφυλάκισες αυτά τα πουλιά;» ρώτησε εξοργισμένος τον ιδιοκτήτη. «Πήρες χρήματα από μένα για να τα απελευθερώσεις αλλά καθώς φαίνεται εξαπάτησες κι αυτά κι εμένα».

«Στ' αλήθεια τα απελευθέρωσα», είπε ο ιδιοκτήτης, «αλλά την επόμενη μέρα, επέστρεψαν με τη θέλησή τους στο κλουβί. Όπως μπορείς να δεις και μόνος σου, η πόρτα του κλουβιού είναι ακόμα ανοικτή».

Ο μοναχός κοίταξε ξανά το κλουβί. Η πόρτα ήταν πράγματι ξεκλείδωτη. Ήταν πολύ μπερδεμένος. Χαμογελώντας δειλά, ζήτησε συγγνώμη για την προηγούμενη έκρηξή του.

«Αλλά γιατί επέστρεψαν στο κλουβί;» αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα ο μοναχός. «Δεν θέλουν την ελευθερία τους;»

Ο ιδιοκτήτης ήταν έξυπνος άνθρωπος. Χαμογέλασε.

«Μοναχέ, είσαι σοφός άνθρωπος», του είπε. «Καταλαβαίνεις τη σημασία του να είσαι ελεύθερος». Ο μοναχός έγνεψε καταφατικά.

«Τι γίνεται όμως αν η ελευθερία για αυτά τα πουλιά δεν είναι το πέταγμα στον ανοιχτό ουρανό;» ρώτησε ο ιδιοκτήτης. «Τι γίνεται αν, το να ζουν σε αυτό το κλουβί, είναι για αυτά η ελευθερία τους;»

«Δεν καταλαβαίνω», είπε ο μοναχός.

«Θέλησες να τα απελευθερώσεις, σκέφτηκες όμως πως τα ίδια μπορεί να μην θέλουν να είναι ελεύθερα;» εξήγησε ο ιδιοκτήτης. «Εδώ, εγώ φροντίζω να τους εξασφαλίσω το φαγητό και το καταφύγιό τους, αυτό δηλαδή το κλουβί που τα προστατεύει από κάθε λογής αρπακτικό. Έξω, θα πρέπει όλα αυτά να τα φροντίσουν μόνα τους. Ίσως να βλέπουν το κλουβί ως την ελευθερία τους από τον αγώνα για επιβίωση».

Ο μοναχός χαμογέλασε. Όλα είχαν νόημα τώρα. Ευχαρίστησε τον ιδιοκτήτη και προχώρησε. Είχε μάθει ένα πολύτιμο μάθημα εκείνη τη μέρα.

Βασιλική Δραγούνη