ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Δεν θα 'θελα να παρακολουθήσω την ταινία

με σκηνικό το σπίτι όπου οι σκάλες φτάνουν μέχρι το φεγγάρι,

εκεί όπου για να πας απ' το δωμάτιο στην κουζίνα

θα πρέπει να διασχίσεις ηπείρους,

εκεί όπου οι διαστατικές πύλες ανοίγουν σε σφαίρες πέρα απ' το χρόνο

και μια σπείρα από πύρινα νεφελώματα κρέμεται πάνω από το αμπαζούρ.

Τα δέντρα στον κήπο έχουν δόντια, μουρμουρίζουν συνωμοσίες

και τα αναρριχητικά περιστρέφουν τη σκοτεινή ύλη από την ανυπαρξία

με όλες τις ταραγμένες χάρτινες δομές που χάθηκαν στο όζον,

ενώ ο πρωταγωνιστής φυτεύει κάνναβη στο υπόγειο

και οι παλιοί θεοί ανεβαίνουν από το παράθυρο

στο ίδιο δωμάτιο που είδα χθες βράδυ τον εαυτό μου να κοιμάται.

Ξέρω ότι σε λίγο ξεκινάει,

όμως δεν θα 'θελα να παρακολουθήσω την ταινία.

Βασιλική Δραγούνη