ΠΟΙΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

ΑΙΩΝΙΑ…

Τα ποιήματα ποτέ δεν χάνονται…

Μοιάζουν με κοχύλια

που ξεβράζει κάποτε στον αφρό της η θάλασσα.

Πολύχρωμα, στιλπνά…

Λαμποκοπούν

κάτω από τις μετέωρες στιγμές των ανθρώπων.

Γιατί έμειναν καιρό στο βυθό της

και υπέμειναν την αγριεμένη μουσική της.

Μοιάζουν με φεγγάρια κυρίαρχων πλανητών

χαράζοντας πάντα ένα δρόμο φωτός

γυρίζοντας αδιάκοπα

στις σκοτεινές αλάνες του σύμπαντος.

Στολίδια μαγικά του απείρου.

Νίκος Δεληγιάννης 
Από την Ποιητική Συλλογή "Σώμα και Όνειρο", Εκδόσεις Ίδμων