ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ

Έψαχνα να βρω ένα κάστρο, σε ειδυλλιακό τοπίο

που με χρυσές ονείρου ανταύγειες

φώτιζε τον ουρανό όλες τις ημέρες

που ταξίδευα, γυρεύοντάς το.

Στη συνέχεια, χάθηκα στο δάσος

πιο βαθύ και δύσβατο απ' ότι φαίνονταν πως είναι

φτιαγμένο από χαμένες κατευθύνσεις, στεναγμούς και θρήνους

αλλά και πάλι, μπόρεσα να βρω το δρόμο.

Κι ύστερα, αυτή η μπλε έρημος -νυχτερινή απόδραση

αέρινων χλωμών φιγούρων

πραγματικών σαν όνειρα, δείχνοντας και

κυματίζοντας τα παγωμένα πέπλα τους.

Και τώρα, πλησιάζω

στου κάστρου τα λάβαρα και τα διακριτικά

αν και, από κοντά, μπορώ να πω

πως φαίνονται πολύ παλιά και μερικά έχουν πέσει.

Μα δεν πειράζει, νομίζω ότι βλέπω

έναν πυργίσκο πέρα μακριά και έναν ψηλό

λευκό τοίχο και μια σημαία με θυρεό

και μια πύλη για να ανέβω.

Βασιλική Δραγούνη

Από την Ποιητική Συλλογή "Πτήση στο Φως"
(Αθήνα: Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2017)

Photo: Castle of Anthousa