ΧΑΡΑ

 

Στο όνειρο έπρεπε να απαγγείλουμε ένα ποίημα

με τίτλο που δεν είχαμε ποτέ ακούσει

μα δεν υπήρχαν λόγια, μόνο μια φλόγα που σιγότρεμε

τσαλακωμένη στο ημιδιαφανές σκοτάδι.

Σε μια γωνιά του ονείρου

ένα σεντούκι θησαυρού φυλακισμένο σε έλατο,

γεμάτο μυστικά και ξεχασμένα πράγματα:

παλιές φωτογραφίες, ιριδίζοντα φτερά,

βιβλία ξωτικών, χάρτες χαμένων ηπείρων

και παιδικά ενθυμήματα που αγαπήσαμε

κι εγκαταλείψαμε αμετάκλητα. Κι ο τίτλος του: "Χαρά".

Χωρίς κανένα ποίημα.

 

Βασιλική Δραγούνη