Η ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

 

Ζωτικό σαν αναπνοή

μέσα απ' τους αρχαϊκούς τοίχους και τις οροφές

ξεπροβάλλει το περίγραμμα της παρουσίας της -

η ανέφικτη γαλήνη των αισθήσεων

τα χέρια που δεν καταδέχονται να αντισταθούν

η δύναμη της πλάτης και των ώμων

το κεκλιμένο της κεφάλι

που εξισορροπεί αδιαμαρτύρητα το βάρος

μιας ανεπανόρθωτης απώλειας.

Γνωρίζει την αξία της

όλο αυτό το διάστημα που στέκεται υπερήφανη

μέσα στους αργόσυρτους αιώνες

περιφρονώντας τις περιστασιακές ματιές

ή τα παρατεταμένα βλέμματα που υψώνονται

για να την αντικρίσουν.

 

Βασιλική Δραγούνη