Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΑΣ

 

Φεύγαμε πάντα από τις γκαλερί μοντέρνας τέχνης

με ένα αίσθημα φόβου:

μην κατανοώντας ποτέ πλήρως την εμπειρία,

θεωρώντας την, ωστόσο, ως ένα ακόμη πολιτιστικό εισιτήριο

για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.

Για να συνεχίσουμε, περιστασιακά, να επιστρέφουμε.

 

Συνήθως απεικόνιζαν τη γέννηση μέσα στον εαυτό

σαν ένα συρρικνωμένο σφάγιο

που μεγάλωνε στη μήτρα ενός αθώου κοριτσιού

-και αρκετές γυναίκες που βαδίζαν ανδρικά

στον απόηχο της φεμινιστικής διαμαρτυρίας

ταυτίστηκαν με εκείνο το κορίτσι.

 

Λένε ότι οι άντρες δεν θα καταλάβουν τι σημαίνει

να είσαι φορέας της νέας ζωής.

Ο ίδιος ο Θεός είναι άνδρας. Η πατριαρχία χιλιετιών

κρατά την επιείκεια κάτω από μια παράξενη σκιά

μη ανθρώπινων συναισθημάτων

εκεί που το αδύναμο φύλο, εύθραυστο, φιλάσθενο,

συγκαλυμμένο από κοινωνικούς κανόνες

υπάρχει σαν μαρμάρινη αναπαράσταση

όχι δύναμης και σθένους

φτιαγμένη όμως από τα υλικά της αντοχής.

 

Σαν μισή μάσκα ανδρικής ταυτότητας

που την βλέπεις με το μάτι του μυαλού

αλλά δεν κατανοείς ποτέ πλήρως

την εμπειρία.

 

Βασιλική Δραγούνη