EARTH WEEK

ΤΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΕΝΘΟΣ

 

Το βραδινό παράθυρο παρακολουθεί δύο φύλλα εύθραυστα από το χρόνο και την εποχή που αλλάζει. Η θλίψη επιβάλλεται, φορώντας την σκυθρωπή της έκφραση. Τα δύο φύλλα δεν σημαίνουν κάτι για το δέντρο, κανένας άνεμος δεν είναι ευνοϊκός γι' αυτά, ούτε τα κλαδιά παρατηρούν την μεταβαλλόμενη κατάσταση των άκρων τους.

Μικρά μπλε ερωτηματικά κυματίζουν, σε αναζήτηση απαντήσεων. Το δέντρο τρέμει κατά τη διάρκεια της αυξανόμενης καταιγίδας. Τα φύλλα χαλαρώνουν τους μίσχους τους. Η θλίψη παρατηρεί την αλλαγή στη διάθεση του τοπίου και καταπνίγει ένα λυγμό.

Ο καθρέφτης ραγίζει μετά από μια βροντή. Τα δύο φύλλα πέφτουν απ' το δέντρο. Το δέντρο δεν τα αντιλαμβάνεται. Η θλίψη ψάχνει καταφύγιο. Ο καθρέφτης σπάει μ' έναν κεραυνό, χωρίζοντας το γυμνό κλαδί απ' το τρεμάμενο δέντρο.

 

Βασιλική Δραγούνη

"Don’t tell me the moon is shining; show me the glint of light on broken glass." ~ Anton Chekhov

EARTH WEEK

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

 

Έφτιαξε για τον εαυτό του ένα μικρό σπιτάκι στο δάσος, γύρω απ' το οποίο ένα έντομο βομβίζει τραγουδιστά, χτυπώντας τα φτερά του.

Ωστόσο, χωρίς μια σωστή αίσθηση της κλίμακας, έφτιαξε το σπίτι πάρα πολύ μικρό. Το συνειδητοποιεί όταν βλέπει ότι μόνο το χέρι του περνά μέσα απ' την πόρτα.

Αναρωτιέται πώς θα ετοιμάσει το δείπνο του. Τα δάχτυλά του χωρούν μέσα από το παράθυρο της κουζίνας αλλά ακόμη κι έτσι, οι εστίες είναι πολύ μικροσκοπικές για να ζεστάνουν αρκετό φαγητό και τα σκεύη μοιάζουν με δαχτυλήθρες.

Δεν ξέρει επίσης πού θα κοιμηθεί το βράδυ, παρόλο που τον περιμένει ένα μικροσκοπικό διπλό κρεβάτι στρωμένο με παπλώματα.

Κουλουριάζεται γύρω απ' το μικρό σπιτάκι, ακούγοντας το έντομο που βομβίζει τραγουδιστά, χτυπώντας τα φτερά του.

 

Βασιλική Δραγούνη

EARTH WEEK

ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

 

Έχει μια τάση να ανησυχεί για τα πράγματα: Για τα σπασίματα των γυαλικών, τα ανοίγματα των ξύλων, τις ρωγμές των κεραμικών. Της αρέσει όμως το πλαστικό, γιατί διαρκεί για πάντα. Ελαφρύ, εύκαμπτο και ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες. Ντουζίνες πλαστικών δοχείων αποθηκεύονται το ένα μέσα στο άλλο στα ντουλάπια της, καταλαμβάνοντας ελάχιστο χώρο.

Αυτά όμως που ακούει καθημερινά στην τηλεόραση, της προκαλούν ανησυχία: Όπως το ότι χρειάζονται προσοχή όχι μόνο σαν απορρίμματα, αλλά και στην καθημερινή τους χρήση.  Όπως το ότι χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να αποδομηθούν, αλλά ακόμη και όταν διαλυθούν, απελευθερώνουν τοξικές ουσίες στο περιβάλλον, από τους ωκεανούς μέχρι τα χιονισμένα βουνά της Αρκτικής.

Μια προειδοποίηση πολύ πιο ανησυχητική από τη φθορά των πραγμάτων: το πλαστικό που ζει για πάντα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Images ©Benjamin Von Wong

EARTH WEEK

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ

 

Μετά από αρκετές εβδομάδες αδράνειας, αποφάσισε να κάνει μια πεζοπορία στο μονοπάτι του ποταμού. Πανέμορφα δέντρα, δροσερό νερό, άφθονη ζωή και κίνηση. Οπουδήποτε κι αν στρέψει κανείς την κάμερα, τον περιμένει ένα συναρπαστικό στιγμιότυπο ζωής και χρώματος.

Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις. Ανθρώπινες παρεμβάσεις όπως καλώδια τροφοδοσίας, τηλεφωνικές γραμμές, αλλά και μικρά κομμάτια σκουπιδιών διάσπαρτα πάνω στο μονοπάτι, αποτσίγαρα, περιτυλίγματα, μικρά χαρτάκια, χρησιμοποιημένοι επίδεσμοι και σπασμένα πλαστικά κομμάτια από ποιος ξέρει τι, μετατρέπουν γρήγορα τη Μητέρα Φύση σε κάτι πολύ λιγότερο φωτογενές.

Η τσίχλα του έχει χάσει τη γεύση της, οπότε την τοποθέτησε στο περιτύλιγμα που είχε κρατήσει στην τσέπη για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχτεί, αλλά μπήκε για λίγο στον πειρασμό να το πετάξει στο μονοπάτι.

 

Βασιλική Δραγούνη

"No man ever steps in the same river twice, for it's not the same river and he's not the same man." ~ Heraclitus

EARTH WEEK

COSMIC TAROT

Ξύπνησε από τον βρυχηθμό ενός αχαλίνωτου ανέμου που ακουγόταν μέσα από τον φεγγίτη του μπάνιου τόσο έντονος, όσο ένα αεροπλάνο που πετά σαρώνοντας παράθυρα και τοίχους.

Έξω απ’ την πόρτα του ξεπρόβαλλε ένα θέαμα από άγρια ταλαντευόμενους φοίνικες που απειλούσαν να συντρίψουν τις στέγες των σπιτιών, μια καταστροφή που αποφεύχθηκε ως εκ θαύματος απ’ την ευλυγισία τους, καθώς συνέχιζαν να εκτελούν τον ξέφρενο χορό τους.

Στο δρόμο του για τη δουλειά, ο ισχυρός άνεμος συνέχισε το παιχνίδι του προσπαθώντας να του πάρει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, αλλά αντιστάθηκε με επιτυχία.

Όταν επιτέλους έφτασε σε στέρεο έδαφος, εντόπισε στα πόδια του μια τσαλακωμένη κάρτα ταρώ. Ο Κόσμος. Με περιέργεια, τη σήκωσε και διάβασε:

"Συγχαρητήρια, κέρδισες αυτή τη φορά. Όμως θα συναντηθούμε πάλι".

 Βασιλική Δραγούνη

LAZARUS

 

Λες κι ο κόσμος θα μπορούσε

να σταματήσει να περιστρέφεται

για λίγο

και να αφήσει μερικούς

απογοητευμένους επιβάτες

να βγουν μια βόλτα στο διάστημα

για να ανακαλύψουν

τη θέση τους σε αυτό το Σύμπαν

χωρίς το φόβο ψυχο-θηρευτών

και αόρατων σφαλμάτων.

Φόρεσε λοιπόν τη μάσκα

και ποτέ μην ρωτάς

για αόρατους εχθρούς

ενώ αυτοκαταστρέφεσαι

στα βάθη της τυραννίας

εγκαταλείποντας το κάθε ίχνος

από αυτό που ήσουν κάποτε.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Mariusz Lewandowski "Four Days of Lazarus"

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ

(Για την Ημέρα της Γης)

 

Περπατά ανάμεσα σε γαλαξίες

και πλανητικούς κήπους.

Φορά καλύμματα από σύννεφα σωρειτών.

Τα αντικείμενα που αγγίζει -

ευλογημένα με τη σκόνη της αναμονής,

ήσυχα σαν κηλίδες σκοταδιού σε επίπεδο λευκό.

Οι ώρες περιμένουν την επιδοκιμασία της.

Οι άνεμοι ακολουθούν τα χρώματα της κίνησής της.

Οι αόρατοι τοίχοι αντανακλούν τα μυστικά της

σαν στροβιλισμός της σκόνης

στο πλωτό φως του ήλιου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΦΑΙΝΟΤΥΠΟΣ

 

Ακροστικές στροφές

αόρατες σαν μνήμη

τεμαχίζουν σε ίχνη απατηλότητας

το αλφάβητο του Εγώ.

Το ιστορικό του μηδενός γεμίζει τα ρολόγια μας

κι ο ήσυχος προδότης μας, ο χρόνος

εμμένει στη δική του

ρυθμική παραίσθηση.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ

 

Ξεχνώντας και αναπολώντας ταυτοχρόνως

το τρένο του πάλαι ποτέ

αναχωρεί απ' τον σταθμό

κι οι λιγοστοί του επιβάτες προσπαθούν να εστιάσουν

σε οποιοδήποτε τοπίο του παρόντος ή του μέλλοντος

στο μαύρο ή στο άσπρο αυτού του κόσμου

και πιθανώς του επόμενου.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ

 

Ένα ξόρκι δεν προστατεύει απ' το κακό

ένα φυλαχτό δεν φέρνει αχρείαστες ευλογίες

η συμμόρφωση δεν αποτελεί επιλογή

μα η άνοιξη είναι μεταδοτική

πέρα απ' το μαύρο και το γκρι

έντονο λευκό

στο σκοτεινό της λίμνης.

 

Βασιλική Δραγούνη

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

 

Ο χρόνος είναι μια σαΐτα στον αέρα.

Ένα σακάκι ασφυκτικό

σαν μια απελπισμένη αναπνοή.

Ο χρόνος είναι ο θάνατος.

Ψάχνει για το χαμένο και το αβάσιμο

στους μύθους και πραγματικότητες

του ανυπότακτου χάσματος του νου

που βιάζεται να κλείσει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΔΥΟ ΤΟΙΧΟΙ

 

Στο γυάλινο δωμάτιο υπάρχουν δύο τοίχοι -

ο τρίτος και ο τέταρτος δεν έχουν σημασία.

Από τη μία πλευρά έρχεται η κενή υπόσχεση

από την άλλη η νωχελική ψευδαίσθηση.

Υπάρχει αρκετός χαμένος χρόνος

να σταματήσει τα ρολόγια

και να σπάσει τους καθρέφτες.

Δυο τοίχοι επιβάλλονται -

ερειπωμένες κόγχες στο τόξο του ματιού.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Mariusz Lewandowski "Border of perception" 

ΜΑΤΑΙΩΜΕΝΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

 

Αν είναι το λευκό ρηχό και το δωμάτιο χωρίς ήλιο

πώς θα υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στο σκοτάδι,

ενάντια στην έλλειψη που ικανοποιεί η ανάγκη;

Πώς μπορεί η ματαιωμένη πρόθεση να αντέξει χωρίς φως

αν το δωμάτιο παραμένει σκοτεινό;

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Gertrude Abercrombie "Strange Shadows" (Shadow and Substance), 1950

ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ Ο ΜΥΘΟΣ

 

Κυκλικό χάος

συμπιεσμένη και τυχαία λεπτομέρεια

σωρευτική σκόνη

χαρτιά διάσπαρτα στο πάτωμα

βήματα, φωνές, ξεθωριασμένες λέξεις

παραπλανητικοί μονόλογοι.

Του Σίσυφου ο μύθος συγκρατεί τον κόσμο

τη σιωπή που εκκρεμεί

την αναμονή που γίνεται αισθητή

την αποσυναρμολόγηση της σκέψης

το κενό βλέμμα της απροσεξίας.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΣΟΥΒΕΝΙΡ

 

Σ' ένα μικρό πράσινο βάζο

γεμάτο με νερό και

γκρίζες πέτρες ποταμού

Κρατάω

έναν παλιό γυάλινο βάτραχο

μ' ένα σπασμένο πόδι...

Είναι χαρούμενος εκεί, νομίζω.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΩΣΤΙΚΟ ΚΥΜΑ

 

Ένας λαβύρινθος,

ερειπωμένα περάσματα,

μυστικοί θάλαμοι

και νυσταγμένες μνήμες

προφητεύονται λεπτομερώς

στο μεγάλο βιβλίο των ηττημένων

κι ένα συνονθύλευμα υπογραφών του χρόνου

μεταφέρεται πάνω απ' τους ώμους τους

σαν ωστικό κύμα

που ακούν και νιώθουν

μέσα στο ξύπνημα

της απροθυμίας τους.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΚΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΠΟΥ

 

Ο ποιητής έγραψε κάποιο στίχο

που έπεσε επίπεδος στο πρόσωπό του

σαν ερμηνευτική αποσύνθεση

εκτός χρόνου και τόπου.

Ο στοχαστής στράφηκε σε προσεκτική πεζογραφία

αντιπαραθέτοντας εύλογες εξηγήσεις

που ήταν όλες εικασίες, υποθέτω

χωρίς πραγματικές αναζητήσεις.

Κι ο επικριτής, φύλακας κάθε ιδιωτικής αναπνοής και λέξης

αγκομαχά στον μικροσκοπικό του αγώνα.

Η νύχτα έρχεται νωρίς.

Όταν αυτό συμβεί, πες την χειμώνα.

 

Βασιλική Δραγούνη

LITTLE BLACK DRESSES

 

Μικρά μαύρα φορέματα

φοδραρισμένου πένθους

κρέμονται σαν μελέτη της σιωπής

σαν μήνυμα ομολογίας:

φορέματα παράδοσης

φορέματα απελευθέρωσης

από όλες τις ματαιοδοξίες τους

και τις μοιραίες αγάπες.

Χωρίς καιρό να ενοχλεί

στην γκαλερί του χρόνου

κρέμονται σαν μελέτη της σιωπής

φορώντας φως και σκόνη

σαν μετάνοια.

 

Βασιλική Δραγούνη

 

WRITERS CAPITAL FOUNDATION ON OUR BICENTENNIAL

 

200 YEARS: Greek People celebrating the Bicentennial (1821-2021)

On 25th March 2021, the Greek people celebrated the Bicentennial (1821-2021) from the day of the declaration of their War of Independence towards Liberation, through the verses of eminent poets from across the world.

SHORT STORY WEEK

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

 

Ήταν κάτι που είχε πρόσφατα συνειδητοποιήσει.

Μέχρι τώρα πίστευε πως με την επανάληψη προσέθετε έμφαση στα καίρια σημεία.

Οι άνθρωποι λένε πολλά, μιλούν διαρκώς και πάντα φροντίζουν να γεμίζουν τις σιωπές.

Αλλά όταν κάποιος λέει δύο ή τρεις φορές το ίδιο πράγμα, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι ή πολιτικός ή δάσκαλος. Και είναι έτοιμοι ή να καγχάσουν ή να ακούσουν.

Η Ιστορία λοιπόν ήταν δάσκαλος και θα έκανε τα πάντα για να κερδίσει την προσοχή των μαθητών της.

"Όπως σας έχω πει, οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως μέσα σε αυτήν την τάξη θα μείνουν μετεξεταστέοι".

Και δεν υπήρξε ούτε ένας προβιβάσιμος βαθμός στην τάξη.

Οι μαθητές της Ιστορίας είχαν όλοι αποτύχει παταγωδώς.

Ή μήπως ήταν η Ιστορία που τους είχε απογοητεύσει;

Προφανώς, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, η Ιστορία απογοήτευσε τους μαθητές της βαθμολογώντας τους κάτω από τη βάση.

Αυτό που την ανησυχούσε όμως ήταν μήπως είχε αποτύχει ως δάσκαλος.

Υπήρχαν πολλά γνωστά πρόσωπα σε αυτήν την τάξη από την περσινή χρονιά, που ήταν ήδη γνωστά και από την προπέρσινη χρονιά επίσης.

Δίδασκε τα ίδια μαθήματα κάθε χρόνο και δεν της είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι ίσως το μάθημα να ήταν λάθος.

Η Ιστορία δεν είχε μάθει ακόμη τα δικά της μαθήματα, συνέχισε όμως να επαναλαμβάνεται...

 

Βασιλική Δραγούνη

SHORT STORY WEEK

ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ

 

Η τελευταία αναφορά για τον πλανήτη Γη ήταν λίαν απογοητευτική. Πραγματικά αποθαρρυντικό, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πόσο καλά είχαν όλα ξεκινήσει. Το έργο είχε ολοκληρωθεί μέσα σε έξι ημέρες, πολύ νωρίτερα από το προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα. Ως αποτέλεσμα,  η ομάδα εργασίας είχε πάρει μια μέρα ρεπό. Τώρα όμως διαπίστωνε ότι η δημιουργία της ανθρωπότητας ήταν το μεγαλύτερο λάθος του. Αρχικά φαινόταν σαν ένα πολύ προχωρημένο σχέδιο αλλά τώρα, εκ των υστέρων, ήταν πιθανώς ένα μεγάλο ατόπημα.

Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις οι άνθρωποι σε αυτόν τον ασήμαντο πλανήτη εξακολουθούσαν σε καθημερινή βάση να διαπράττουν ανόσια παραπτώματα και να προκαλούν το απόλυτο χάος. Πόλεμοι, πείνα, απληστία, διαφθορά -όλα επιδεινώνονταν μέρα με τη μέρα. Ήταν σαν η ιστορία να μην τους είχε διδάξει τίποτα. Δεν θα τον ενοχλούσε τόσο, αν δεν νοιαζόταν για την πορεία εξέλιξης του έργου του, τον ένοιαζε όμως και πολύ μάλιστα. Είχε χάσει τον λογαριασμό των προειδοποιήσεων που τους έστελνε, τη μία μετά την άλλη, όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή την μεγάλη πλημμύρα, για παράδειγμα, με εκείνον τον τύπο που τον έλεγαν Νώε. Ήταν μια πρώτη προειδοποίηση, δεν τους ταρακούνησε όμως αρκετά. Έπειτα ακολούθησε ένας ατελείωτος αριθμός λιμών και επιδημιών και πάλι όμως χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια τους έστειλε μερικά από τα πλέον πεφωτισμένα δείγματα που διέθετε για να τους προσφέρουν συμβουλές και καθοδήγηση, όλες όμως έπεσαν στο κενό.

Οι υπέρτατες δυνάμεις είχαν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους μαζί του, η αντικατάστασή του ήταν πλέον θέμα χρόνου. Το μεγαλεπήβολο σχέδιό του "Σωτηρία της Ανθρωπότητας" αποδείχθηκε μια παταγώδης αποτυχία και ο ίδιος έπρεπε να αποχωρήσει. Ο νέος του επαγγελματικός τίτλος ακουγόταν εντυπωσιακός, αλλά ο καθένας ήξερε ότι είχε παραγκωνιστεί, χρεωμένος με τις αποτυχίες του πλανήτη Γη.

Μέσα σε λίγες ώρες από την παραίτηση του, διορίστηκε  ένας νέος δημιουργός. Κάποιος φέρελπις νέος, φιλόδοξος και χαρισματικός, που επιθυμούσε διακαώς να αποκτήσει όνομα στο χώρο. Η επόμενη κίνησή του ήταν να αποστείλει ένα ειδικά εκπαιδευμένο τάγμα εργασίας, το οποίο είχε προηγουμένως τελειοποιήσει και εφαρμόσει με επιτυχία την στρατηγική της "Καμένης Γης". Τα πάντα πάνω στην παλιά Γη έπρεπε να ισοπεδωθούν, ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Ο Νέος Δημιουργός είχε κάποιες ριζοσπαστικές ιδέες για την εικόνα της Νέας Γης.

 

Βασιλική Δραγούνη

 

SHORT STORY WEEK

ΖΩ ΜΕΣΑ ΣΟΥ

 

Λένε πως όταν πεθαίνεις συνεχίζεις να ζεις για πάντα στην καρδιά και το μυαλό εκείνων που σε αγάπησαν. Αυτό για εκείνη ήταν ένα πρόβλημα.

Ποτέ δεν της επέτρεψε να φύγει, κάτι που εκείνη στην αρχή έβρισκε πολύ γλυκό εκ μέρους του, αλλά σε βάθος χρόνου τον μίσησε γι' αυτό. Πέθανε πολύ νέα, δεν ήταν για πολύ καιρό παντρεμένοι και ήταν απαρηγόρητος. Έτσι εκείνη ήταν πάντα εκεί, συνέχιζε να ζει μέσα του.

Οι φίλοι της την κράτησαν μέσα τους για λίγο αλλά η μέρα που ο πόνος γίνεται ανεκτός, είναι η μέρα που πραγματικά πεθαίνεις για αυτούς, έτσι λοιπόν την άφησαν να φύγει. Εκείνος όμως όχι. Πράγμα που την έκανε να τον αγαπά όλο και περισσότερο.

Για λίγο όμως.

"Με αγαπά τόσο πολύ", σκεφτόταν βλέποντας τον να την θρηνεί για ένα χρόνο, στη συνέχεια για δύο. Οι γονείς της είχαν πεθάνει όταν ήταν μικρή και τους κράτησε για πάντα μέσα της, έτσι δεν είχε κανένα δικαίωμα να τον κρίνει.

Όλο αυτό όμως την κούρασε αφόρητα, ήθελε επιτέλους να αναπαυθεί, ήταν έτοιμη να ηρεμήσει. Αλλά εκείνος συνέχισε να μαραζώνει, ενώ παράλληλα κοιμόταν με γυναίκες που δεν αγαπούσε. Κι εκείνη να είναι θεατής κάθε φορά, το ίδιο και οι γονείς της.

Της πήρε πολύ καιρό να αντιληφθεί πως αν πέθαινε μόνος, θα απελευθερώνονταν όλοι επιτέλους. Αλλά η αδελφή του και τα παιδιά της τον αγαπούν πολύ, άρα έπεται συνέχεια.

 

Βασιλική Δραγούνη

SHORT STORY WEEK

ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

 

Κάθεται στο πίσω μέρος αυτού του άγνωστου δωματίου, παρατηρώντας προσεκτικά τo ξένο περιβάλλον. Είναι λιγότερο από είκοσι τέσσερις ώρες από τότε που μπήκε στο σώμα του ξενιστή της και ακόμη μελετά τη βάση δεδομένων των περίεργων σκέψεων και των ακόμη πιο περίεργων συμπεριφορών του.

Αυτή η έντονη διαδικασία αφομοίωσης διακόπτεται ξαφνικά, όταν το όνομά του -το νέο της όνομα- καλείται από το ανθρωποειδές στο μπροστινό μέρος του δωματίου.

"Ναταλία! Ακόμα να τελειώσεις την εργασία σου;"

Τα άλλα ανθρωποειδή, καθισμένα σε έπιπλα παρόμοια με το δικό της, γυρνούν και την κοιτάζουν. Ένα ή δύο χαμογελούν. Συσπά τους μύες του νέου της προσώπου για να μιμηθεί τα χαμόγελά τους και με μια μικρή υποψία δισταγμού απαντά: "Συγνώμη, κυρία, το ξέχασα".

Η βάση δεδομένων της την διαβεβαιώνει ότι αυτή είναι μια φράση που ο ξενιστής της έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές στο παρελθόν, σε παρόμοιες καταστάσεις.

"Ω, Ναταλία, τι θα κάνω με σένα; Θα ξεχνούσες ακόμα και το κεφάλι σου, αν δεν ήταν τόσο κολλημένο".

Γυρνά και την κοιτά καχύποπτα. Πώς ήξερε για το κεφάλι της;

 

Βασιλική Δραγούνη

SHORT STORY WEEK

ΤΑ ΛΑΘΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ

 

Αυτά τα λόγια ηχούσαν συνεχώς στα αυτιά του σαν καμπάνες. Είχε πάντα την τάση να ανακαλύπτει λάθη εκεί που δεν υπήρχαν, ειδικά όταν αφορούσαν μικρά, ασήμαντα πράγματα. Σίγουρα ένα λάθος τον αποσυντόνιζε και τον φόβιζε, μα πάντα μάθαινε απ’ αυτό. Τα λάθη τον είχαν κάνει τον άνθρωπο που ήταν.

Και συνέχισε να δίνει τον καλύτερό του εαυτό, να δουλεύει σκληρά, να κρατά χαμηλούς τόνους και -το κυριότερο- να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφύγει τα λάθη.

Αυτό το λάθος όμως, ήταν το μεγαλύτερο όλων όσων είχε αντιληφθεί μέχρι τότε.

Καιροφυλακτούσε σε σκοτεινές γωνιές και το έβρισκε συχνά μπροστά του να στέκεται εκεί, συνήθως αργά τη νύχτα, και να τον περιμένει.

Αυτή τη φορά του χαμογέλασε.

Εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω.

"Γεια σου", του είπε.

"Ό, τι κι αν θες, εγώ δεν θα το κάνω", απάντησε.

"Το έχεις κάνει ήδη", συνέχισε, "έχεις χάσει όλα τα ωραία".

"Τι, γι' απόψε λες; Δεν πειράζει, είμαι πτώμα έτσι κι αλλιώς", μουρμούρισε, "άσε που αύριο θα πρέπει να σηκωθώ απ’ τα χαράματα".

"Στη ζωή σου", γέλασε, "δούλεψες πολύ σκληρά, έχασες όλη την πλάκα".

"Α...", τραύλισε, "δεν το  ‘θελα, είναι που πάντα φοβόμουν… τα λάθη".

 

Βασιλική Δραγούνη