Η ΛΙΜΝΗ ΠΟΥ ΒΑΘΑΙΝΕΙ

 

Τον έπιασα απ’ το πίσω μέρος του γιακά -τον χρόνο, εννοώ

την ώρα που έτρεχε δίπλα μου όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Φρέναρε πάνω στις φτέρνες του σαν ανυπόμονο αγόρι

αλλά κρατήθηκα γερά.

Ήμουν πολύ απασχολημένη τελευταία για να δώσω προσοχή

στη λίμνη που βαθαίνει

στη βροχή που μου χτυπάει το παράθυρο.

Πολύ απασχολημένη για να ακούσω αυτό

που ανυπομονούσε να μου πει.

Λοιπόν εντάξει, ακούω τώρα.

 

Βασιλική Δραγούνη