Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΞΕΝΟΣ

 

Μέσα στο καθαρό λευκό κρανίο του

είναι πολύ απασχολημένος κατευθύνοντας

ζαλισμένους, ξηροθερμικούς ανέμους

για να μεταφέρουν τις ενοχλήσεις του

στα μάτια και τα αυτιά των κοντινών του ανθρώπων.

 

Η ζωή του κρατιέται υπό έλεγχο από τον ουρανό -

θεωρεί τον εαυτό του επιζώντα,

η τρελή του γλώσσα είναι ένας τρόπος

να υποβαθμίσει όλους τους άλλους στο μαντρί του.

 

Ο συγκεκριμένος ξένος θεωρεί τον εαυτό του τεράστιο

ακόμα και αν θα ‘πρεπε να τον κλειδώσουν με χειροπέδες.

Θεωρεί κάθε αυτοτραυματισμό του

ως την απόλυτη αποκάλυψη.

 

Οπότε παίζει με το σοκ...

να αποκαλύψει τι πραγματικά σκέφτεται -

ακόμα κι αν αυτό προέρχεται από το να μην σκέφτεται.

Η κραυγή της έπαρσης βγαίνει από το στόμα του

και εκφοβίζει γεγονότα και αναμνήσεις.

 

Θεωρεί τον εαυτό του σοφό

πέρα από την ηλικία του

μήπως όμως είναι απλώς φοβισμένος

πέρα από κάθε λογική;

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Our Memories, Our Artificial Paradise” by Michael Vincent Manalo