ΝΕΚΡΕΣ ΦΥΣΕΙΣ

Εκεί που απελευθερώνεται το ατομικό

προσπαθώντας να συναντήσει το συλλογικό,

πάντα ελλοχεύει ο απρόβλεπτος παράγοντας

σαν ανεξήγητη παρόρμηση,

σαν έκρηξη κραυγής μέσα στην απαλή μουσικότητα. 

Εκεί που όλα ρέουν μα δεν χάνονται,

τα δοχεία και τα βάζα

του αποξηραμένου χρώματος

βρίσκονται σε μία διαρκή εγρήγορση

απέναντι στο χάος της πραγματικότητας.

Εκεί που μπλέκουν οι έννοιες,

μία νεκρή φύση δεν φοβάται πια να μιλά για τον εαυτό της

-αν και διευθετημένη σκόπιμα

για να προτείνει κάποιο τυχαίο σχήμα,

ανοιχτό σε ένα πλήθος συμβολισμών και προσεγγίσεων.

Εκεί που η αυτοαναφορικότητα πλαισιώνει 
τον μεταβατικό χώρο της τέχνης,

οι διάχυτες δονήσεις των χρωμάτων

σκηνοθετούν δραματικά την ιστορία του κόσμου

σαν να 'ναι αυτό το τελευταίο πλάνο της,

συγκαλυμμένο από τον χρόνο και την κλειστή πρόθεση.

Βασιλική Δραγούνη