ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ ΤΩΝ ΗΜΙΤΕΛΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΩΝ

Το άδειο κρυσταλλένιο βάζο δέσποζε

στο κέντρο του τραπεζομάντιλου σαν το εστιακό σημείο

ενός αναγεννησιακού αριστουργήματος -με όλες του τις όψεις

να συγκλίνουν σε ανακλαστικό τόξο με επίκεντρο την απουσία-

ζητώντας από μένα να του δώσω κάποιον κρυφό συμβολισμό.

Το εξέτασα από όλες τις πλευρές του,

χάιδεψα τις απαλές γωνίες του, ζύγισα το άγνωστο βάρος του

και το απόθεσα με προσοχή πάλι στο τραπέζι.

Χρειαζόμουν έναν ειδικό για να εξηγήσω

τον συμβολισμό της απουσίας.

Θα είχε σταθεί δίπλα μου δείχνοντας εκεί κι εκεί

με βαθυστόχαστο ύφος και με επιβλητική χροιά φωνής

θα μου μιλούσε για την αοριστία της αίσθησης.

Θα έγνεφα καταφατικά στις επισημάνσεις του

κρατώντας λυπημένα στο χέρι μου

ένα λουλούδι.

Βασιλική Δραγούνη